Wyrok NSA z dnia 30 sierpnia 2016 r., sygn. I GSK 1731/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marzenna Zielińska Sędzia NSA Lidia Ciechomska - Florek (spr.) Sędzia del. WSA Piotr Kraczowski Protokolant Paweł Gorajewski po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. Spółki z o.o. z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 442/14 w sprawie ze skargi A. Spółki z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia 1 października 2012 r., nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. uchyla zaskarżony wyrok, 2. uchyla zaskarżoną decyzję, 3. zasądza od Dyrektora Izby Celnej we W. na rzecz A. Spółki z o.o. z siedzibą w G. 9051 zł (dziewięć tysięcy pięćdziesiąt jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 23 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 442/14, oddalił skargę A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z/s w G. (skarżący), na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia 1 października 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za luty 2011 r. Sąd I instancji rozstrzygał w następującym stanie faktycznym i prawnym: Naczelnik Urzędu Celnego w L. decyzją z dnia 12 lipca 2012 r. nr [...], określił skarżącemu zobowiązanie w podatku akcyzowym za luty 2010 r. w kwocie 87.778 zł. W wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego organ I instancji ustalił, że skarżący w miesiącu lutym 2010 r. zakupił 52.100 litrów oleju napędowego przeznaczonego do celów opałowych o kodzie CN 2710 19 45 (dalej: olej opałowy) i sprzedał 51.177 litrów tego oleju, dokumentując sprzedaż fakturami i paragonami. Nadto, od każdego kupującego skarżący pobrał oświadczenie o przeznaczeniu nabywanego oleju na cele opałowe. Oświadczenia zawierały braki formalne i nie spełniały wymogów z art. 89 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r., nr 108, poz. 626 ze zm.; dalej: u.p.a.). Na 39 oświadczeniach (ich zestawieniu) brakowało numerów NIP, REGON lub PESEL, wskazania rodzaju lub typu urządzenia grzewczego i adresu, gdzie urządzenie się znajduje. W konsekwencji organ uznał, że skarżący nie dochował warunków określonych w art. 89 ust. 5, 6, 8, 14 i 15 u.p.a, a tym samym utracił uprawnienie do zastosowania preferencyjnej stawki akcyzy z art. 89 ust. 1 pkt 9 u.p.a., tj. 232 zł/1.000 l. W ocenie organu I instancji, skarżący zobowiązany był do złożenia deklaracji i zapłaty akcyzy zgodnie ze stawką z art. 89 ust. 16 u.p.a. (1.822 zł/1.000 l). W wyniku odwołania skarżącego Dyrektor Izby Celnej we W. zaskarżoną decyzją z dnia 1 października 2012 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji wskazując, że w przepisach podatkowych brak jest procedury, która dopuszczałaby późniejsze (tj. już po sprzedaży) uzupełnianie lub poprawienie oświadczenia. W przypadku, gdy oświadczenie nie spełnia w chwili sprzedaży wymogów ustawowych, powstaje obowiązek podatkowy, do którego ma zastosowanie "sankcyjna" stawka akcyzy. Według organu odwoławczego, organ I instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny oraz zgromadził w sposób wyczerpujący materiał dowodowy, wnikliwie przeanalizował wszystkie aspekty sprawy, a przy ocenie zebranych dowodów nie przekroczył granicy swobodnej oceny.