Wyrok NSA z dnia 7 lipca 2016 r., sygn. II GSK 490/15

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz Sędzia NSA Maria Jagielska (spr.) Protokolant Tomasz Haintze po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B. z dnia 2 września 2014 r., sygn. akt I SA/Bd 707/14 w sprawie ze skargi M. w B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] kwietnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o pomocy de minimis 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. uchyla zaskarżone postanowienie oraz utrzymane nim w mocy postanowienie Prezydenta Miasta B. z dnia [...] marca 2013 r. nr [...]; 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. na rzecz M. w B. 780 (siedemset osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w B. wyrokiem z dnia 2 września 2014 r. o sygn. akt I SA/Bd 707/14 oddalił skargę M. w B. (dalej: Spółka) na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. (dalej: SKO; Kolegium) z dnia [...] kwietnia 2014 r. odmawiające wydania zaświadczenia o pomocy de minimis.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia.

Postanowieniem z dnia [...] marca 2013 r. Prezydent Miasta B., działając na podstawie § 9 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 245, poz. 1810 ze zm.; dalej: rozporządzenie z dnia 19 grudnia 2007 r.), odmówił wydania Spółce zaświadczenia o udzielonej pomocy de minimis w kwocie 90 720 zł (równowartość 22 181,47 euro). Stwierdził, że środki z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (zfron) Spółka wydatkowała w dniu 27 grudnia 2012 r., a informację o dokonanych wydatkach w celu uzyskania zaświadczenia strona przedstawiła w dniu 31 stycznia 2013 r., a więc po upływie 30-dniowego terminu.