Wyrok NSA z dnia 1 lipca 2016 r., sygn. I FSK 108/15

Z art. 187 § 1 O.p. wynika, że organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Przepis ten statuuje zasadę kompletności, w myśl której, organ może uznać materiał za zupełny, jeśli zebrano dowody, rozpatrzono wszystkie wnioski dowodowe, a ustalone okoliczności w powiązaniu ze sobą stanowią spójną i logiczną całość tworzącą stan faktyczny.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Hieronim Sęk (spr.), Protokolant Anna Błażejczyk, po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Łd 167/14 w sprawie ze skargi L.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 18 grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty i od maja do grudnia 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od L.K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 3600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Przedmiot skargi kasacyjnej

1.1. Skarga kasacyjna została wniesiona przez L. K. (dalej: Strona lub Skarżący) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 kwietnia 2014 r., sygn. akt I SA/Łd 167/14, którym oddalono skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. (dalej: Dyrektor IS) z dnia 18 grudnia 2013 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) za miesiące luty i od maja do grudnia 2008 r.

2. Stan sprawy przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji

2.1. Po przeprowadzonym u Skarżącego postępowaniu kontrolnym Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. (dalej: Dyrektor UKS) wydał decyzję w której dokonał odmiennego od deklarowanego przez Stronę rozliczenia podatku VAT za podane wyżej miesiące. Było to wynikiem nieuprawnionego odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez G. O. (prowadzącego firmę H.) oraz T.S. (prowadzącego firmę K.). Według dokonanych ustaleń, faktury te nie odzwierciedlały rzeczywistego przebiegu transakcji, co skutkowało brakiem prawa do odliczenia stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm., dalej: u.p.t.u.).