Wyrok NSA z dnia 18 października 2016 r., sygn. II FSK 2278/14

Przez "dostateczne wyjaśnienie sprawy", o którym mowa w art. 113 § 1 p.p.s.a., rozumie się nie konieczność wyjaśnienia przez sąd stanu faktycznego sprawy istniejącego w rozpatrywanej sprawie, lecz stan zdolności sprawy do wydania wyroku, a zatem dokonania przez sąd oceny, czy zaskarżona decyzja odpowiada prawu czy też nie. Przepis ten ma charakter techniczny, a więc może zostać naruszony tylko wtedy, gdyby przewodniczący nie wydał zarządzenia o zamknięciu rozprawy w ogóle, bądź wtedy, gdyby podjął taką czynność procesową w sytuacji, gdy sąd nie uznał jeszcze sprawy za dostatecznie wyjaśnioną do rozstrzygnięcia.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Marek Olejnik, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 18 października 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 19 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Łd 1267/13 w sprawie ze skargi R. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 30 sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi kwotę 5400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 19 marca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (sygn. akt I SA/Łd 1267/13) oddalił skargę R. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 30 sierpnia 2013 r. w przedmiocie zobowiązania podatkowego od osób fizycznych za 2006 r.

Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wyroku wskazał, że organ odwoławczy zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. z dnia 19 kwietnia 2013 r. określającą podatnikowi, który prowadził działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej odpadów i złomu w ramach firmy "R." w L., sporne zobowiązanie podatkowe w kwocie 5.303.292 zł. W zakresie przychodów stwierdzono, iż skarżący zaniżył przychody z działalności gospodarczej nie wykazując sprzedaży na kwotę 1.667.978,55 zł oraz zawyżył przychody o kwotę 4.660,70 zł. Natomiast w zakresie kosztów uzyskania przychodów stwierdzono, że skarżący nie przedłożył dowodów źródłowych dokumentujących wydatki związane z zakupem złomu ani też dowodów dokumentujących poniesienie kosztów związanych z prowadzoną działalnością. Dyrektor Izby Skarbowej podniósł, że w toku prowadzonego postępowania kontrolnego, pomimo kierowanych do skarżącego wezwań, nie przedłożył do badania ani podatkowej księgi przychodów i rozchodów ani dowodów źródłowych. Wyjaśniono, że z uwagi na powyższe organ kontroli skarbowej objął badaniem księgi podatkowe tj. ewidencje prowadzone dla celów podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2006 r., o których mowa w art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2004 r. nr 54, poz. 535 ze zm.), włączone jako dowody. Organ kontroli skarbowej działając na podstawie art. 180 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), dalej: O.p., postanowieniami z dnia 21 lutego 2012 r. i 27 kwietnia 2012 r., włączył do postępowania kontrolnego dowody zgromadzone w postępowaniu kontrolnym przeprowadzonym na podstawie postanowienia Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. z dnia 5 lipca 2011 r. Wskazano także, że przeprowadzono dodatkowe postępowanie dowodowe, w toku którego przesłuchano w charakterze świadków J. P., M. B. i A. P. oraz podjęto próbę przesłuchania Z. S. i P. L., tj. osoby, których przesłuchania zażądał skarżący w celu dokładnego ustalenia ilości zakupionego złomu oraz okoliczności związanych z dostawami.