Wyrok NSA z dnia 14 października 2016 r., sygn. II FSK 2134/15

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA (del.) Beata Sobocha, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 14 października 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt I SA/Sz 1369/14 w sprawie ze skargi G. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 23 września 2014 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od G. L. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie kwotę 1800 (słownie: tysiąc osiemset) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sygnatura akt II FSK 2134/15

U z a s a d n i e n i e

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę G. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2010.

Stan sprawy Sąd przedstawił w sposób następujący:

Naczelnik Urzędu Skarbowego w D. decyzją z dnia 24 czerwca 2014 r. określił wysokość zobowiązania skarżącego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. na kwotę 86,994 zł, ustalając, że skarżący jest obywatelem holenderskim, od dnia 18 sierpnia 2004 r. zamieszkuje na terenie Polski, w Z. i od dnia 8 czerwca 2005 r. prowadzi działalność gospodarczą, którą rozlicza według liniowej stawki podatku. W 2010 roku osiągnął przychody ze stosunku pracy od trzech pracodawców, w tym od jednego mającego siedzibę poza Polską. Deklarując wysokość zobowiązania podatkowego skarżący pomniejszył przychód o wysokość diet w łącznej wysokości 5 332,85 zł (za podstawę obliczenia przyjmując, że 140 dni przebywał w Mołdawii oraz 3 dni na terytorium Holandii) oraz na podstawie art. 27g ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm., dalej: u.p.d.o.f.) pomniejszył obliczony podatek o kwotę 63.576,94 zł. W Holandii od 2008 r. nie składał zeznań podatkowych i nie płacił podatku od dochodu, a pracodawca holenderski nie pobierał zaliczek czy podatku od wypłacanych wynagrodzeń. Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że spełnione zostały przesłanki art. 15 ust. 1 i ust. 2 Konwencji z dnia 16 listopada 1994 r. między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Mołdawii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1996 r. Nr 38, poz. 166, dalej: konwencja z Mołdawią), wobec czego wynagrodzenie za pracę świadczona przez skarżącego na terenie Mołdawii podlega opodatkowaniu tylko w Polsce. Ponadto, ponieważ skarżący na terenie Holandii pracy nie świadczył, również dochody uzyskane od pracodawcy holenderskiego podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Polsce, w związku z czym nie wystąpił problem podwójnego opodatkowania w rozumieniu Konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzeczypospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r., Nr 216, poz. 2120, dalej: konwencja z Holandią). W konsekwencji skarżącemu nie przysługiwało prawo do zastosowania ulgi abolicyjnej, to jest do odliczenia kwoty odpowiadającej podatkowi dochodowemu, zapłaconemu w obcym państwie, o którym mowa w art. 27g w związku z art. 27 ust. 9 u.p.d.o.f.