Wyrok NSA z dnia 7 września 2016 r., sygn. II FSK 900/16

Regulacja zawarta w art. 23 ust. 1 pkt 45 u.p.d.o.f. pozostaje w korelacji z zasadami ogólnymi, które obowiązują na gruncie podatku dochodowego. Jej celem jest eliminacja uprzywilejowania tej grupy podatników, którzy skorzystali już z preferencji podatkowej związanej z wytworzeniem lub nabyciem środka trwałego, pozbawiając ich prawa do niejako dodatkowego odliczenia odpisów amortyzacyjnych od tych środków, poprzez włączenie ich do kosztów uzyskania przychodu. Regulacja ta w żadnym razie nie narusza art. 32 ust. 1 Konstytucji RP zapobiega bowiem podwójnemu uprzywilejowaniu podatnika, przez co zmniejsza zróżnicowanie podatników, którzy nie otrzymują nieodpłatnie środków na finansowanie swojej działalności gospodarczej i nie korzystają ze zwolnienia od podatku.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia del. WSA Jacek Niedzielski, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), , po rozpoznaniu w dniu 7 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 23 grudnia 2015 r., sygn. akt I SA/Bd 900/15 w sprawie ze skargi M. P. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 16 lipca 2015 r., nr ITPB1/4511-561/15/MPŁ w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.