Wyrok NSA z dnia 20 września 2016 r., sygn. II FSK 2340/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędziowie: NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), WSA del. Marek Olejnik, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 20 września 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Gl 1373/13 w sprawie ze skargi K. [...] S.A. z siedzibą w K. na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 1 lipca 2013 r. nr IBPBI/2/423-395/13/CzP w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2014 r., sygn. akt I SA/Gl 1373/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (dalej: "WSA") po rozpoznaniu skargi K. S.A. w K. (dalej: "Spółka") uchylił interpretację Ministra Finansów z dnia 1 lipca 2013 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych. Podstawą prawną powyższego orzeczenia był art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm., dalej: "p.p.s.a.").

Z uzasadnienia wyroku WSA wynika, że Spółka zwróciła się do Ministra Finansów z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku korekty kosztów uzyskania przychodów w sytuacji, gdy bank dokona zapłaty kwoty wynikającej z faktury na rzecz kontrahenta Spółki. W uzasadnieniu wniosku Spółka wskazała, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje wielu transakcji zakupu różnego rodzaju towarów i usług, które nabywane są od wielu kontrahentów. Terminy płatności faktur wystawianych przez kontrahentów wynoszą więcej niż 60 dni. W celu przyśpieszenia płatności w transakcjach realizowanych pomiędzy Spółką a jej kontrahentami została zawarta umowa ramowa w zakresie przelewu oraz dyskonta wierzytelności z kontraktów handlowych (dalej: "umowa ramowa"). Na podstawie umowy ramowej zawartej między poszczególnymi kontrahentami a bankiem, bank będzie nabywał wierzytelności przysługujące kontrahentom w stosunku do Spółki, a następnie dokonywał zapłaty za nabywane od kontrahentów wierzytelności.