Wyrok NSA z dnia 23 sierpnia 2016 r., sygn. II FSK 2048/14

Ewidencja gruntów i budynków stanowi, oparty o stan faktyczny, środek dowodowy o szczególnej, silniejszej, mocy dowodowej. Dane w niej zawarte mają walor dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 194 O.p., korzystają one bowiem z domniemania prawdziwości. Zasadą jest także, że to podatnik kwestionujący prawidłowość danych z ewidencji gruntów i budynków, powinien wszcząć procedurę ich zmiany w organie prowadzącym ewidencję, którym jest starosta ewentualnie prezydent miasta. W postępowaniu podatkowym przeprowadzenie tego rodzaju postępowania nie jest możliwe, ponieważ organy podatkowe nie zostały wymienione jako uprawnione do dokonywania zmian w ewidencji w przepisach u.p.g.k. ani wydanego na jego podstawie rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. Nr 38, poz. 454) . Na zasadzie wyjątku w orzecznictwie za dopuszczalne uznaje się czynienie ustaleń faktycznych przez organ podatkowy co do statusu gruntu lub obiektu jedynie wówczas, gdyby ewidencja gruntów i budynków z danego roku nie zawierała stosownych danych

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Anna Dumas, Sędzia NSA Grażyna Nasierowska (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak, Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 18 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Sz 1337/13 w sprawie ze skargi B. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia 24 września 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r. oddala skargę kasacyjną.