Wyrok NSA z dnia 30 sierpnia 2016 r., sygn. II FSK 2785/14

Przy ocenie, co składa się na daną budowlę jako całość techniczno-użytkową, nie można pominąć wyliczenia budowli zawartego w art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane i urządzeń budowlanych, zawarte w art. 3 pkt 9 tej ustawy. Nie może zatem być uznany za budowlę lub urządzenie budowlane obiekt, który nie jest wymieniony wprost w przepisach ustawy - Prawo budowlane i nie jest do tych obiektów nawet podobny.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Anna Dumas (sprawozdawca), Sędzia del. NSA Jan Grzęda, Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. [...] sp. z o.o. Oddział w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Kr 1749/13 w sprawie ze skargi P. [...] sp. z o.o. Oddział w T. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 30 lipca 2013 r., nr [...], [...], [...], [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2009-2012 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie na rzecz P. [...] sp. z o.o. Oddział w T. kwotę 817 (słownie: osiemset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 27 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Kr 1749/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargi P. Sp. z o.o. Oddział w T. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 30 lipca 2013 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2009, 2010, 2011 i 2012 r.

Z uzasadnienia wyroku Sądu pierwszej instancji wynika, że decyzjami z dnia 11 marca 2013 r. Burmistrz Gminy S. określił K. sp. z o.o. z siedzibą w T., której następcą prawnym jest P. sp. z o.o. Oddział w T., zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za lata 2009 - 2012. Organ wskazał, że nie znajduje uzasadnienia stanowisko w zakresie kwalifikacji stacji redukcyjno-pomiarowych, stacji redukcyjnych, stacji pomiarowych oraz węzłów pomiarowo-kontrolnych jako obiektów niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Wymienione budowle stanowią bowiem niezbędne elementy sieci gazowej, która jako całość techniczno-użytkowa podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.