Wyrok NSA z dnia 24 marca 2016 r., sygn. II FSK 186/14

Rozstrzygnięcie w przedmiocie ulgi w spłacie niezależnie od tego, czy jest to rozstrzygnięcie pozytywne czy negatywne dla podatnika, nie stwarza stanu res iuidicata, a każda sprawa (zapoczątkowana nowym wnioskiem) prowadzona jest w oparciu o nowy stan faktyczny sprawy. Chodzi tu przede wszystkim o ustalenie aktualnej sytuacji materialnej i osobistej podatnika (przyczyny powstania zaległości pozostają bowiem zazwyczaj te same jeżeli przedmiotem wniosku są te same zaległości podatkowe) i na tej podstawie ustalenie czy w sprawie wystąpiła, któraś z przesłanek wymienionych w art. 67a Ord. pod. Dlatego też organy podatkowe w każdym przypadku złożenia kolejnego wniosku w sprawie powinny opierać się na aktualnym oświadczeniu majątkowym podatnika. Oznacza to, że w każdej kolejnej sprawie organ podatkowy podejmuje rozstrzygnięcie na podstawie innych okoliczności faktycznych, a rozstrzygnięcia podejmowane w stosunku do tego samego podatnika i obejmujące te same zaległości podatkowe mogą być skrajnie różne (w kontekście stwierdzenia przesłanek wymienionych w art. 67a Ord. pod.) ze względu na różną sytuacje faktyczną podatnika w chwili podejmowana rozstrzygnięcia.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia WSA (del.) Maciej Kurasz (sprawozdawca), Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 sierpnia 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 468/13 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 31 stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu, 2) odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.