Wyrok NSA z dnia 22 marca 2016 r., sygn. II FSK 554/15

Wykazanie spełnienia warunków uznania danego wydatku za koszt podatkowy należy do podatnika. Nie może on ciążących na nim obowiązków przerzucać na organy podatkowe i obarczać winą te organy za swe działania naruszające obowiązujące prawo. Brak odpowiedniego udokumentowania wydatków i ich związku przyczynowo - skutkowego z osiąganym przychodem prowadzi do skutecznego zakwestionowania kosztów uzyskania przychodu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. S. i R. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 października 2014 r. sygn. akt I SA/Gl 386/14 w sprawie ze skargi B. S. i R. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. S. i R. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 29 października 2014 r., sygn. akt I SA/Gl 386/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę B. S. i R. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 lutego 2014 r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, co następuje:

Naczelnik Urzędu Skarbowego w D. decyzją z dnia 14 lutego 2013 r. określił skarżącym wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2006 w kwocie 105 411,00 zł. Organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, że wydatki udokumentowane 15 fakturami VAT w łącznej kwocie 280 410,00 zł, wystawionymi przez "A." na rzecz Skarżącego, prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą "B.", nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych i dlatego nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Ponadto organ pierwszej instancji nie uwzględnił wniosku podatnika z dnia 7 sierpnia 2012 r. o uznanie zapłaconych odsetek od kredytu w wysokości 34 718,15 zł w związku z zawartą umową kredytową z dnia 14 października 2004 r. Z umowy tej wynika, że kredyt przeznaczony zostanie na "uaktywnienie kapitału posiadanego w nieruchomości położonej w miejscowości P.", natomiast nieruchomość ta nigdy nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych podatnika, a zatem wydatki w postaci zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na jej rozbudowę nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Naczelnik Urzędu Skarbowego odstąpił na podstawie art. 23 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.; dalej "O.p.") od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania uznając, że dane wynikające z ksiąg podatkowych, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania, pozwalały na określenie tej podstawy.