Wyrok NSA z dnia 14 marca 2016 r., sygn. I FSK 1420/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (spr.), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Artur Mudrecki, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. z siedzibą w Niemczech od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2122/13 w sprawie ze skargi I. z siedzibą w Niemczech na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 18 czerwca 2013 r., nr [...] w przedmiocie dokonania zwrotu podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od I. z siedzibą w Niemczech na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji (k. 45 i 52-57 akt)

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2122/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: sąd pierwszej instancji) oddalił skargę I. z siedzibą w Niemczech (dalej: skarżąca lub spółka) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. (dalej: organ odwoławczy) z dnia 18 czerwca 2013 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2010 r.

1.2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku sąd pierwszej instancji wskazał, że przedmiotem sporu w sprawie jest kwestia zwrotu podatku VAT na rzecz podmiotu zagranicznego na podstawie faktury VAT dokumentującej usługi nabyte w miesiącu poprzedzającym okres wskazany we wniosku o zwrot VAT. Spółka kwestionowała wyłączenie z zakresu zwrotu za 2010 r. kwot podatku wynikających z faktury dotyczącej zdarzenia gospodarczego mającego miejsce w 2009 r., tj. faktury z dnia 4 stycznia 2010 r., wystawionej przez K. Sp. z o.o. Skarżąca, powołując się na przepis art. 14 ust. 1 lit. a Dyrektywy Rady 2008/9/WE z dnia 12 lutego 2008 r. określającej szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej, przewidzianego w dyrektywie 2006/112/WE, podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, lecz mającym siedzibę w innym państwie członkowskim (Dz.U.UE L nr 44 s. 23 ze zm., dalej: Dyrektywa) wskazała, że norma zawarta w tym przepisie jest na tyle konkretna i precyzyjna, że możliwe jest jej bezpośrednie zastosowanie, a zatem dla objęcia wnioskiem o zwrot VAT spornej faktury istotna jest data jej wystawienia, a nie - jak twierdzi organ - moment wykonania usługi. Wobec tego, skoro na zakwestionowanej fakturze jako datę sprzedaży wskazano dzień 4 stycznia 2010 r., a wniosek o zwrot VAT obejmował okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2010 r., to spółka ma prawo do zwrotu VAT wynikającego z tej faktury. Organ nie podzielił tego stanowiska, odwołując się do § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz.U. nr 224, poz. 1801 ze zm., dalej: rozporządzenie), w którym zawarty jest wymóg, aby w okresie, którego dotyczy wniosek o zwrot podatku, miały miejsce zakupy towarów i usług lub import towarów. Zdaniem organu zasadność zwrotu oceniania jest wyłącznie z punktu widzenia czasu dokonywania czynności, z którymi wiązało się uprawnienie do zwrotu. Spółka złożyła wniosek o zwrot VAT, wskazując, iż dotyczy on okresu rozliczeniowego od stycznia do grudnia 2010 r., sama określiła zatem ramy postępowania w sprawie zwrotu VAT, co automatycznie oznacza, że zwrot dotyczy zakupu towarów i usług dokonanych przez spółkę w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2010 r. W ocenie organu odwoławczego nieistotna jest data wystawienia faktury, jak również data jej otrzymania.