Wyrok NSA z dnia 23 marca 2016 r., sygn. I FSK 1504/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski, Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia WSA del. Izabela Najda-Ossowska (sprawozdawca), Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 marca 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 196/14 w sprawie ze skargi E. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 5 października 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2006 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd przebieg postępowania administracyjnego.

1.1. Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi E. sp. z o.o. w W. (skarżąca/Spółka) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 5 października 2011 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2006 r. uchylił zaskarżoną decyzję.

1.2. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że Spółka wniosła o stwierdzenie nadpłaty w podatku od towarów i usług za okresy od kwietnia do grudnia 2006 r., wynikającej z korekt deklaracji VAT-7 za wskazane okresy rozliczeniowe. Po przeprowadzeniu na tę okoliczność postępowania organ uznał, że skarżąca niezasadnie pomniejszyła podatek należny o naliczony, bowiem przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm. dalej: ustawa o VAT) wyłączają odliczenie podatku od zakupów służących sprzedaży zwolnionej. W efekcie organ pierwszej instancji decyzją z 6 lipca 2011r rozliczył odmiennie VAT za wskazane miesiące.

1.3. Po rozpatrzeniu odwołania, Dyrektor Izby Skarbowej w W. zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji stwierdzając, że w sprawie nie został spełniony warunek związku dokonanych zakupów z czynnościami opodatkowanymi VAT. Organ zwrócił uwagę, że w myśl art. 13 ust. 1 lit. i) VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE z 1977 r., L 145/1 dalej: VI Dyrektywa), usługi szkoleniowe podlegają zwolnieniu od VAT wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. Zdaniem organu przepis ten nie wyznacza kręgu podmiotów mogących prowadzić działalność z zakresu "interesu publicznego" co oznacza, że mogą to być zarówno komercyjne przedsiębiorstwa, jaki i niekomercyjne organizacje. Zatem gdyby Spółka świadczyła jedynie usługi edukacyjne skierowane do zamkniętego kręgu odbiorców, mogłoby to ewentualnie świadczyć o ich stricte komercyjnym charakterze, ale skoro usługi świadczone przez skarżącą były dostępne dla szerokiego kręgu odbiorców, to spełniona została przesłanka celów podobnych do celów podmiotów prawa publicznego. W tych okolicznościach podatnik może skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w prawie krajowym, ale w takim przypadku nie może żądać prawa do odliczenia. Organ uznał, że interpretacja norm krajowego prawa podatkowego nie pozostaje w sprzeczności z przepisami unijnymi, nie doszło zatem do wadliwej transpozycji art. 13 ust. 1 lit. i) VI Dyrektywy do krajowego porządku prawnego, tj. art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.