Wyrok NSA z dnia 10 lutego 2016 r., sygn. I FSK 1753/14

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek (spr.), Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia WSA (del.) Nina Półtorak, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 lipca 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 387/14 w sprawie ze skargi A. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 6 grudnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie zabezpieczenia na majątku podatnika zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do listopada 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji oraz przedstawiony przez ten Sąd przebieg postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z dnia 23 lipca 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 387/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 6 grudnia 2013 r., wydaną wobec strony w przedmiocie zabezpieczenia na majątku podatnika zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do listopada 2007 r.

1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że decyzją z dnia 5 sierpnia 2013 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. zabezpieczył na majątku skarżącego, przed wydaniem decyzji określającej zobowiązanie podatkowe za poszczególne okresy rozliczeniowe od stycznia do listopada 2007 r., przybliżoną kwotę zobowiązania w łącznej wysokości 1.333.984,00 zł wraz z odsetkami za zwłokę w kwocie 976.215,00 zł. Zdaniem organu pierwszej instancji w sprawie zaistniały takie okoliczności, które uzasadniały obawę, że zobowiązanie podatkowe, określone decyzją wydaną w wyniku kontroli podatkowej, nie zostanie wykonane. W szczególności były to: (1) likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej przez skarżącego; (2) brak oświadczenia o nieruchomościach i prawach majątkowych, które mogą być przedmiotem hipoteki przymusowej i rzeczach ruchomych oraz zbywalnych prawach majątkowych, które mogą być przedmiotem zastawu skarbowego; (3) zadłużenie skarżącego wobec banków; (4) skala przewidywanych zobowiązań w stosunku do posiadanego majątku oraz osiąganych przychodów.