Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 lipca 2014 r., sygn. III SA/Wa 387/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Waldemar Śledzik, Sędziowie sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz (sprawozdawca) sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant starszy referent Iwona Choińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lipca 2014 r. sprawy ze skargi A. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie zabezpieczenia na majątku podatnika zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do listopada 2007 r. oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu 11 kwietnia 2012r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. wszczął kontrolę podatkową wobec A. P. (dalej: "Strona" lub "Skarżący") za okres od 1 stycznia 2007 r. do 30 kwietnia 2012 r. w zakresie prawidłowości i rzetelności rozliczania podatku od towarów i usług.

Następnie decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. zabezpieczył na majątku Skarżącego przed wydaniem decyzji określającej zobowiązanie podatkowe za poszczególne okresy rozliczeniowe od stycznia do listopada 2007r. przybliżoną kwotę zobowiązania w łącznej wysokości 1.333.984,00 zł wraz z odsetkami za zwłokę w kwocie 976.215,00 zł.

W uzasadnieniu przedmiotowej decyzji organ podatkowy wskazał, że zaistniałe w sprawie okoliczności, tj.:

- likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej przez Skarżącego,

- brak oświadczenia o nieruchomościach i prawach majątkowych, które mogą być przedmiotem hipoteki przymusowej i rzeczach ruchomych oraz zbywalnych prawach majątkowych, które mogą być przedmiotem zastawu skarbowego,

- zadłużenie Skarżącego wobec banków,

- skala przewidywanych zobowiązań w stosunku do posiadanego majątku oraz osiąganych przychodów

uzasadniają obawę, że zobowiązanie podatkowe określone decyzją wydaną w wyniku kontroli podatkowej nie zostanie wykonane.

Pismem z dnia 28 sierpnia 2013 r. Skarżący złożył odwołanie od powyższej decyzji wnosząc o jej uchylenie oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.