Wyrok NSA z dnia 13 stycznia 2016 r., sygn. I FSK 1678/14

Ustalenie, że w danej sprawie miało miejsce wystawianie tzw. pustych faktur oznaczało, że dobra wiara ze swej istoty nie mogła być uwzględniona. Nie sposób bowiem przyjąć, że podatnik odliczający podatek z takiej faktury nie może i nie powinien przewidzieć oszukańczego działania czy nadużycia prawa przez jego kontrahentów, skoro wystawieniu tego rodzaju faktury nie towarzyszy w ogóle żadna dostawa towaru lub świadczenie usług przez podmiot ją wystawiający albo tego rodzaju transakcję nabywca realizuje z jednym podmiotem, a dokumentuje u innego podmiotu.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk (sprawozdawca), Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Marek Kołaczek, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. C. Sp. z o.o. w I. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 19 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Bd 900/13 w sprawie ze skargi G. C. Sp. z o.o. w I. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 16 września 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od września do grudnia 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od G. C. Sp. z o.o. w I. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 7200 (słownie: siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu I instancji.

Zaskarżonym wyrokiem z 19 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Bd 900/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę G. C. sp. z o.o. w I. (dalej w skrócie nazwana "skarżącą spółką") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z 16 września 2013 r., [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od września do grudnia 2011 r.

2. Przedstawione przez sąd I instancji ustalenia faktyczne i prawne sprawy.

2.1. Sąd I instancji, w oparciu o akta sprawy ustalił, że decyzją z 24 maja 2013 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B., na podstawie art. 88 ust. 3 a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej w skrócie nazwana "ustawą o VAT"), określił skarżącej spółce wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy oraz na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT określił wysokość zobowiązania podatkowego w łącznej kwocie 608.615 zł. Z uzasadnienia decyzji wynikało, że organ I instancji zakwestionował odliczenie przez skarżącą spółkę podatku naliczonego z faktur stwierdzających czynności, które nie zostały dokonane.