Wyrok NSA z dnia 4 listopada 2015 r., sygn. I OSK 1376/15

Naukowcy nie mieli dwóch lat na złożenie wniosku w sprawie rozpoczęcia procedury awansowej w starym trybie.

Gazeta Prawna nr 216/2015

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marek Stojanowski sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) sędzia del. NSA Roman Ciąglewicz Protokolant asystent sędziego Joanna Zięba-Gula po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 stycznia 2015 r. sygn. akt II SA/Wa 1448/14 w sprawie ze skargi M. D. na postanowienie Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyznaczenia recenzentów w postępowaniu o nadanie tytułu naukowego profesora uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 21 stycznia 2015 r., II SA/Wa 1448/14, uchylił postanowienie Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z [...] kwietnia 2014 r. nr [...] oraz poprzedzające je postanowienie z [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyznaczenia recenzentów w postępowaniu o nadanie tytułu naukowego profesora.

W uzasadnieniu Sąd I instancji stwierdził, że istota sprawy w niniejszym postępowaniu sprowadzała się do wykładni art. 33 ust. 2 ustawy z 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule naukowym w zakresie sztuki oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2011 r. Nr 84, poz. 455). Generalną zasadą obowiązującą przy dokonywaniu wykładni przepisów prawa jest odniesienie się w pierwszej kolejności do wykładni językowej. Wynika to z tego, że przepisy prawa powinny być formułowane w sposób jasny i czytelny i z reguły, dla zrozumienia intencji prawodawcy, wystarczającym jest odniesienie się do ich treści. Stosowanie dalej idącej wykładni (systemowej czy celowościowej), do przepisów klarownie i jasno napisanych, mogłoby doprowadzić do ich wykładni nadmiernie rozszerzającej lub nawet do wykładni wprost wbrew treści danej normy prawnej.