Wyrok NSA z dnia 10 kwietnia 2015 r., sygn. II OSK 2518/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędzia del. WSA Dorota Dąbek (spr.) Protokolant starszy inspektor sądowy Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej P. V. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 lipca 2014 r. sygn. akt III SAB/Gd 52/14 w sprawie ze skargi P. V. na bezczynność Wojewody Pomorskiego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 10 lipca 2014r., sygn. akt III SAB/Gd 52/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę P. V. na bezczynność Wojewody Pomorskiego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP.

Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Pismem z dnia [...] listopada 2013r. nr [...] Wojewoda Pomorski, na podstawie art. 64 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U z 2013r. poz. 267), pozostawił bez rozpoznania złożony w dniu 17 września 2013r. przez obywatela Ukrainy - V. P., wniosek o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie w Polsce na czas oznaczony. Organ wskazał, że wnioskodawca, mimo wezwania, nie przedłożył żadnego dokumentu, który potwierdzałby jego prawo do zamieszkiwania pod wskazanym adresem ul. [...] w T.

Za pośrednictwem pełnomocnika, V. P. złożył dwa analogicznie brzmiące pisma do organu nadrzędnego, jedno zatytułowane odwołanie, a drugie zażalenie.

Postanowieniami z dnia [...] stycznia 2014r. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców stwierdził niedopuszczalność wniesionego zażalenia (postanowienie nr [...]) i odwołania (postanowienie nr [...]) na pozostawienie bez rozpoznania przedmiotowego wniosku o udzielenie zezwolenia cudzoziemcowi na zamieszkanie na czas oznaczony. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcia organ wskazał m.in., że w doktrynie i orzecznictwie sądowym dominuje pogląd, iż pozostawienie wniosku bez rozpoznania na podstawie art. 64 § 2 k.p.a. nie przybiera prawnej formy decyzji administracyjnej, czy też postanowienia, a jest wyłącznie czynnością materialno-techniczną. Obowiązujące przepisy postępowania administracyjnego nie przewidują bowiem możliwości wniesienia zażalenia bądź odwołania od czynności materialno-technicznej, niemniej jednak brak możliwości zaskarżenia takiej czynności nie pozbawia strony prawa do kwestionowania jej legalności w drodze zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie lub na przewlekłe prowadzenie postępowania do organu wyższego stopnia na podstawie art. 37 § 1 k.p.a., a następnie wniesienia skargi do sądu administracyjnego.