Wyrok NSA z dnia 26 lutego 2015 r., sygn. II OSK 1804/13

Związanie wykładnią dokonaną przez sąd kasacyjny nie obejmuje kwestii będących jej przedmiotem, wykraczających poza przesłanki pozytywnego lub negatywnego ustosunkowania się do podstaw kasacyjnych, poglądów prawnych wypowiedzianych na marginesie orzeczenia, a także ocen dotyczących stanu faktycznego sprawy . Wykładnia prawa wyrażona w wyroku NSA musi być uznana za jedynie słuszną w rozpatrywanej sprawie, nawet gdyby organ i sąd orzekający w tej sprawie miały odmienne stanowisko.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jacek Chlebny sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak (spr.) sędzia del. NSA Zdzisław Kostka Protokolant asystent sędziego Anna Dziosa - Płudowska po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Zdrowia od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2013 r. sygn. akt VII SA/Wa 288/13 w sprawie ze skargi R. C. na decyzję Ministra Zdrowia z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uznania kwalifikacji zawodowych I. oddala skargę kasacyjną; II. zasądza od Ministra Zdrowia na rzecz R. C. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego;

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 18 kwietnia 2013 r., sygn. akt VII SA/Wa 288/13, po rozpoznaniu sprawy ze skargi R. C. na decyzję Ministra Zdrowia z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uznania kwalifikacji zawodowych, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy:

Decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. Minister Zdrowia, powołując między innymi art. 16b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, odmówił R. C. uznania tytułu Członka Europejskiej Akademii Urologii Dziecięcej (FEAPU), poświadczonego dokumentem wydanym w Leuven - Belgia, przez Połączony Komitet Urologii Dziecięcej, za równoważny z tytułem specjalisty w dziedzinie urologii dziecięcej w Rzeczypospolitej Polskiej. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ podał, że przedłożony przez wnioskodawcę dyplom nie spełnia kryteriów, określonych w art. 3 ust. 1 lit. "c" Dyrektywy 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (Dz. U. UE L 2005, Nr 255, poz. 22 - dalej zwanej Dyrektywą), w stosunku do dokumentów potwierdzających posiadane kwalifikacje, ponieważ nie został wydany przez organ państwa członkowskiego wyznaczony zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub administracyjnymi. Dodał, że wnioskodawca nie posiadał innego dokumentu, wystawionego przez właściwy organ Królestwa Niderlandów, który potwierdzałby uzyskanie przez niego tytułu specjalisty w dziedzinie urologii dziecięcej z uwagi na fakt, iż specjalizacja z urologii dziecięcej nie jest wpisana do rejestru specjalizacji medycznych w Królestwie Niderlandów. Stwierdził, że wnioskodawca nie mógł zostać wpisany do rejestru specjalistów prowadzonego przez Komitet Rejestracji Specjalistów Medycznych (Medisch Specialisten Registratie Commissie - MSRC) w Utrechcie, ponieważ nie posiada tytułu specjalisty, który uprawniałby go do ubiegania się o wpis do rejestru specjalistów medycznych w Królestwie Niderlandów. Nie posiada zatem formalnych kwalifikacji ani uprawnień do pracy jako specjalista w żadnej z istniejących specjalizacji dla lekarzy na terytorium Królestwa Niderlandów.