Wyrok NSA z dnia 23 czerwca 2015 r., sygn. II OSK 2795/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz Sędzia del. WSA Tamara Dziełakowska Protokolant asystent sędziego Tomasz Muszyński po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej E. Z. i M. I. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 3 lipca 2013 r. sygn. akt II SA/Gd 366/13 w sprawie ze skargi E. Z. i M. I. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 3 lipca 2013 r., sygn. akt II SA/Gd 366/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę E. Z. i M. I. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...] marca 2013 r., nr [...] w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. Burmistrz Helu odmówił określenia sposobu zagospodarowania terenu i warunków zabudowy w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na rozbudowie istniejącego budynku fokarium S. wraz z rozbudową tarasów widokowych w obrębie obecnego obszaru fokarium w tym tarasu nad pasażem spacerowym wzdłuż falochronu na terenie działek nr ew. [...] i [...] obręb [...] H..

W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że w dniu [...] kwietnia 2012 r. M. O. z firmy M., działając z upoważnienia Fundacji Rozwoju U. G. reprezentującej U. G., złożył wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Na terenie objętym wnioskiem brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U nr 80, poz. 717 ze zm.) w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, natomiast sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.