Wyrok NSA z dnia 12 marca 2015 r., sygn. I OSK 1690/13

Przepis art. 174 pkt 1 P.p.s.a. przewiduje dwie postacie naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Przez błędną wykładnię należy rozumieć nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z danego przepisu, natomiast przez niewłaściwe zastosowanie dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) sędzia del. WSA Tadeusz Lipiński Protokolant sekretarz sądowy Małgorzata Kamińska po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Stołecznego Policji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 225/13 w sprawie ze skargi K. G. na decyzję Komendanta Stołecznego Policji z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia prawa do wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zaskarżonym wyrokiem uwzględnił skargę K. G. i uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzestającą ją decyzję Komendanta Powiatowego Policji w W. z dnia [...] września 2012 r., nr [...], w opisanym w sentencji przedmiocie.

Jak wynika z jego uzasadnienia wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy: wnioskiem z dnia 31 lipca 2012 r., będący funkcjonariuszem Policji, K. G. zwrócił się o zaliczenie do wysługi lat dla celów uposażeniowych okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców w okresie od dnia 7 sierpnia 1992 r. do dnia 22 stycznia 1996 r., dołączając wymienione przez Sąd meriti dowody. Organ I instancji ustalił wysokość wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat na dzień 31 lipca 2012 r. na poziomie 17%. Uczynił to na podstawie art. 101 ust. 1 i art. 106 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990r. o Policji (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 ze zm.) oraz § 3, § 4 ust. 1 pkt 1 i 5 oraz § 5 ust. 2, 3, 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad otrzymywania i wysokości uposażenia zasadniczego policjantów, dodatków do uposażenia oraz ustalania wysługi lat, od których jest uzależniony wzrost uposażenia zasadniczego (Dz. U. Nr 152, poz. 1732 ze zm.). W ocenie tego organu zaliczeniu podlega tylko okres pracy wnioskodawcy w indywidualnym gospodarstwie rolnym rodziców w charakterze domownika w wymiarze 7 miesięcy i 23 dni, gdyż od 1 września 1991 r. do 30 maja 1995 r. uczęszczał on do szkoły - Liceum Zawodowego w W. Przebywał tam od godziny 8 do 12.30, a czas dojazdu do szkoły zajmował mu 60 minut. Zatem, mimo iż spełniał niektóre przesłanki domownika w rozumieniu art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2008 r. Nr 50, poz. 291 ze zm.), to nie mógł być uznany za domownika, ponieważ nie był w stanie stale pracować w gospodarstwie rolnym rodziców w wymiarze pozwalającym na zaliczenie tego okresu do stażu pracy. Stałą pracą nie jest bowiem doraźna pomoc w wykonywaniu obowiązków zwyczajowo wymaganych od członków rodziny rolnika. Organ II instancji nie uwzględnił odwołania strony od tej decyzji i zaskarżonym rozstrzygnięciem utrzymał ją w mocy. Poczynił bowiem identyczne ustalenia i rozważania, z których wynikało, że zasadnie zaliczono do stażu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 31 maja 1995 r. do 21 stycznia 1996 r., gdyż w pozostałym okresie odwołujący się nie spełnił przesłanki domownika w rozumieniu art. 6 pkt 2 cytowanej ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. Jednakże uwzględniając tylko częściowo żądanie strony organ I instancji nie orzekł o pozostałej części żądania, zatem kwestionowana decyzja jest niekompletna, stąd w tej materii należy wydać nowa decyzję. Natomiast w zakresie zawierającym wyrzeczenie wedle Komendanta Stołecznego Policji jest trafna, a argumenty strony niezasadne.