Wyrok NSA z dnia 21 lipca 2015 r., sygn. II GSK 1455/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Korycińska Sędziowie NSA Krystyna Anna Stec (spr.) Marzenna Zielińska Protokolant Beata Cisek-Chojnacka po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. P. Spółki z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 21 lutego 2014 r. sygn. akt VI SA/Wa 2949/13 w sprawie ze skargi T. P. Spółki z o.o. w W. na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za udzielenie koncesji po wznowieniu postępowania 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od T. P. Spółki z o.o. w W. na rzecz Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 lutego 2014 r., sygn. akt VI SA/Wa 2949/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), oddalił skargę T. Spółki z o.o. w W. na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] sierpnia 2013 r. utrzymującą w mocy decyzję tego organu z dnia [...] kwietnia 2013 r., którą uchylono w części koncesję nr [...] z dnia [...] maja 2008 r. (udzieloną skarżącej spółce na rozpowszechnienie programu telewizyjnego pod nazwą "P.") w części ustalającej wysokość opłaty za udzielenie koncesji oraz którą naliczono opłatę w wysokości 10.000 zł za udzielenie tej koncesji polegającej na przyznaniu prawa do rozpowszechniania programu telewizyjnego drogą satelitarną.

Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu rozstrzygnięcia przedstawiając stan sprawy wskazał m.in., że w dniu 3 września 2012 r. T. Sp. z o.o. wystąpiła z wnioskiem o wznowienie postępowania administracyjnego w sprawie udzielenia koncesji nr [...] w części dotyczącej ustalenia opłaty za udzielenie koncesji. Jako podstawę żądania spółka wskazała art. 145a § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.; dalej: k.p.a.), powołując wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 lipca 2011 r., sygn. akt P 9/09. Przewodniczący KRRiT postanowieniem z dnia [...] listopada 2012 r. wznowił postępowanie administracyjne, a następnie decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. uchylił wskazaną wyżej koncesję w części ustalającej wysokość opłaty za udzielenie koncesji oraz - działając na podstawie art. 40 ust. 1, 6 i 11 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (tekst jedn. Dz.U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w dacie wydawania decyzji - naliczył tę opłatę w wysokości 10.000 zł. Organ administracji uznał, że skoro TK nie uchylił art. 40 ust. 1 ustawy o radiofonii i telewizji, to ten przepis stanowi podstawę prawną obowiązku uiszczenia opłaty za udzielenie koncesji na rozpowszechnienie programów radiowych i telewizyjnych, mimo przejściowego braku przepisów wykonawczych. Podstawy prawnej w tym zakresie nie stanowiły natomiast przepisy ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1282 ze zm.). Przewodniczący KRRiT, powołując się na treść art. 40b ustawy o radiofonii i telewizji, uznał ponadto, że do postępowania koncesyjnego nie ma zastosowania cała ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.), w szczególności brak jest odesłania do art. 11 ust. 9 tej ustawy, co oznacza że w przedmiotowej sprawie nie doszło do wydania "milczącej decyzji".