Wyrok NSA z dnia 24 maja 2016 r., sygn. II GSK 2805/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Czarnik Sędzia NSA Gabriela Jyż (spr.) Sędzia NSA Joanna Sieńczyło - Chlabicz Protokolant Agata Zdunek po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. P. Spółki z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 2 lipca 2014 r., sygn. akt VI SA/Wa 3348/13 w sprawie ze skargi T. P. Spółki z o.o. w W. na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] września 2013 r., nr [...] w przedmiocie udzielenia koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego na kolejny okres 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od T. P. Spółki z o.o. w W. na rzecz Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 2 lipca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę T. P. Spółki z o.o. w W. na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] września 2013 r. w przedmiocie udzielenia koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego na kolejny okres.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie faktycznym:

skarżąca wystąpiła do Przewodniczącego KRRiT o udzielenie w trybie określonym w art. 35a ustawy z 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226 ze zm., dalej jako: u.r.t.), koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego pod nazwą "[...]".

Decyzją z [...] maja 2013 r. Przewodniczący KRRiT udzielił stronie koncesji na kolejny okres, po wygaśnięciu koncesji z 19 maja 2008 r. stwierdzając, że koncesja obowiązuje od 19 maja 2018 r. i wygasa z dniem 19 maja 2028 r. Organ ustalił również opłatę za udzielenie koncesji w wysokości 10.000 złotych.

W wyniku rozpoznania odwołania Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, objętą skargą decyzją utrzymał w mocy swoje poprzednie rozstrzygnięcie, wskazując na treść art. 40b i art. 4 pkt 11 i 27 u.r.t. odsyłające do konkretnych uregulowań ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j.: Dz. U. z 2013 r., poz. 672 ze zm., dalej: u.s.d.g.). Wyraził jednocześnie pogląd, że jest zobowiązany do stosowania konkretnych przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wyłącznie w takim zakresie w jakim odsyłają do tego przepisy ustawy o radiofonii i telewizji. Powołując się na motywy wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 lipca 2011 r. o sygnaturze akt P 9/09, w którym uznano, że podstawą prawną obowiązku uiszczenia opłaty za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowo - telewizyjnych jest art. 40 ust. 1 u.r.t., organ stwierdził, że wobec nieuchylenia przez Trybunał powołanego przepisu, kwestię opłaty za udzielenie koncesji mimo przejściowego braku przepisów wykonawczych reguluje tylko i wyłącznie ustawa o radiofonii i telewizji. Organ wskazał, że termin wejścia w życie ustawy z 10 października 2012 r. o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji był zgodny z terminem określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (t.j.: Dz. U. z 2011 r. Nr 197, poz. 1172). Podkreślił również, że obowiązany jest, jako organ administracji publicznej, stosować przepisy obowiązujące w dniu wydania decyzji do stanu faktycznego obowiązującego w tymże dniu. W konkluzji stwierdził, że w dniu wydania decyzji z [...] maja 2013 r. obowiązywał art. 40 u.r.t. ustalony ustawą z 12 października 2012 r. o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji, która nie zawierała reguł intertemporalnych jak również obowiązywało rozporządzenia KRRiT z dnia 4 grudnia 2012 r. w sprawie wysokości opłat za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych oraz sposobu ich wyliczania (Dz. U. z 2012 r., poz. 1370), co w konsekwencji oznaczało, że opłata za udzielenie koncesji została ustalona prawidłowo.