Wyrok NSA z dnia 30 lipca 2015 r., sygn. II GSK 1446/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marzenna Zielińska (spr.) Sędzia NSA Zofia Borowicz Sędzia del. WSA Lidia Ciechomska-Florek Protokolant asystent sędziego Monika Tutak-Rutkowska po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej L. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 2 grudnia 2013 r. sygn. akt VI SA/Wa 1720/12 w sprawie ze skargi L. T. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od L. T. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 1800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 2 grudnia 2013 r. o sygn. akt VI SA/Wa 1720/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; zwanej dalej: "p.p.s.a."), oddalił skargę L. T. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego (dalej zwanego "GITD") z dnia [...] lipca 2012 r. (nr [...]), którą organ ten utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego (dalej zwanego: "WITD") z dnia [...] maja 2012 r. o nałożeniu na skarżącego kary pieniężnej za naruszenia związane z przejazdem po drodze publicznej pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia.

Organy administracji rozpoznawały sprawę dwukrotnie, bowiem poprzednia decyzja organu I instancji z dnia [...] grudnia 2011 r. została uchylona decyzją GITD z dnia [...] marca 2012 r.

Sąd pierwszej instancji wskazał w swoim rozstrzygnięciu ustalenia faktyczne i stanowisko organów administracji orzekających w sprawie w ponownym postępowaniu. Organy te ustaliły, że w dniu [...] września 2011 r. w miejscowości [...] na drodze wojewódzkiej nr [...] przeprowadzono kontrolę pojazdu marki [...] (nr rej. [...]), którym kierował L. T. wykonując jako przedsiębiorca przewóz drogowy piasku. Pojazd został jednokrotnie zważony (kierowca nie wnosił o ponowne ważenie) przy pomocy przenośnych wag do pomiarów statycznych typu SAW 10C/II, które legitymowały się w chwili kontroli ważnym świadectwem legalizacji ponownej Przebieg kontroli utrwalono protokołem z dnia [...] września 2011 r. W wyniku ważenia kontrolowanego pojazdu stwierdzono, że: 1) nacisk na podwójnej osi napędowej pojazdu wynosił 26,1 t (przekroczenie o 11,6 t), 2) masa całkowita pojazdu wynosiła 33,7 t (przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej o 8,7 t), 3) przewoźnik nie miał zezwolenia na przejazd pojazdem nienormatywnym. Organy administracji - powołując się na treść art. 13g ust. 1b pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.) - uznały, że L. T. (jako podmiot wykonujący przejazd) podlega karze pieniężnej za stwierdzone naruszenia związane z przejazdem pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia określonego przepisami o ruchu drogowym. Obliczając wysokość kary wymierzonej skarżącemu ([...] zł), organy administracji zastosowały przepisy zawarte w załączniku nr 2 do ustawy o drogach publicznych (określające wysokość kar pieniężnych za przekroczenie dopuszczalnych nacisków osi na drogach, na których dopuszczony jest ruch pojazdów o naciskach osi do 8 t), tj. Lp. 6 pkt 9 lit. d) i e) oraz Lp. 9 pkt 13 lit. c). Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie o utrzymaniu w mocy decyzji organu I instancji, GITD stwierdził w szczególności, że podmiot wykonujący przejazd przed rozpoczęciem przejazdu winien zbadać, czy pojazd odpowiada określonym normom, a jeśli ma trudności z takim rozmieszczeniem ładunku, który nie będzie powodował przekroczenia nacisków osi, to powinien rozważyć możliwość zmniejszenia ilości przewożonego towaru. Zdaniem organu administracji, dopracowanie się sprawnego systemu załadunku pojazdów (tak aby nie były przekraczane normy wymagane przepisami o drogach publicznych) leży niewątpliwie w interesie podmiotu wykonującego przejazd, bowiem to ten podmiot jest odpowiedzialny za ewentualne naruszenia tych regulacji. GITD uznał ponadto, że w przypadku skarżącego nie zostały spełnione przesłanki uwolnienia się podmiotu wykonującego przejazd od odpowiedzialności za stwierdzone naruszenia na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2011 r. Nr 222, poz. 1321; dalej zwanej "ustawą nowelizującą z 18 sierpnia 2011 r."). Skarżący nie przedstawił bowiem w toku postępowania żadnych dowodów wskazujących, że dochował należytej staranności w realizacji czynności związanych z przejazdem i że nie miał wpływu na ich powstanie (a zatem nie zostały spełnione przesłanki z art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy zmieniającej z 18 sierpnia 2011 r.), zaś w toku kontroli drogowej - obok przekroczenia dopuszczalnych nacisków osi pojazdu - stwierdzono przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu (co wykluczało zastosowanie w sprawie art. 5 ust. 2 pkt 2 ustawy nowelizującej z 18 sierpnia 2011 r.). GITD stwierdził przy tym, że za uwolnieniem się od odpowiedzialności nie przemawiała wskazywana przez skarżącego okoliczność, iż brak było możliwości zainstalowania stacjonarnego pomiaru wagowego w miejscu załadunku. W związku z tym organ administracji odwołał się też do treści art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), wskazując że z przepisu tego wynika, iż to właśnie podmiot wykonujący przejazd przed rozpoczęciem pojazdu winien zbadać, czy pojazd odpowiada określonym normom.