Wyrok NSA z dnia 21 października 2015 r., sygn. I FSK 982/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Ryszard Pęk, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 21 października 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 4 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Bd 1197/13 w sprawie ze skargi D. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 28 października 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń 2008 r. i kwiecień 2009 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w B. na rzecz D. B. kwotę 1819 (słownie: jeden tysiąc osiemset dziewiętnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 4 marca 2014 r., I SA/Bd 1197/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę D. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z 28 października 2013 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń 2008 r. i kwiecień 2009 r., stosownie do art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej Ppsa.

2. W motywach orzeczenia wywiedziono, że decyzją z 31 lipca 2013 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w B. określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za styczeń 2008 r. w wysokości 14.393 zł oraz za kwiecień 2009 r. w wysokości 2.900 zł. Natomiast sporną decyzją organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Organ drugiej instancji wskazał, że podatnik w przeciągu siedmiu lat kupił łącznie 20 nieruchomości, z czego sprzedał 17, w tym 13 lokali mieszkalnych. Z przedstawionej historii transakcji zakupu i sprzedaży nieruchomości wynika, że skarżący nabył: w 2005 r. pięć lokali mieszkalnych, w 2006 r. trzy lokale mieszkalne oraz nieruchomość zabudowaną w K., w 2007 r. jeden lokal mieszkalny oraz trzy działki rolne w miejscowościach W., S. i O., a także nieruchomość zabudowaną w Sk., w 2008 r. kolejny lokal mieszkalny, w 2009 r. trzy lokale mieszkalne, a w 2010 r. dwa lokale mieszkalne. Cześć zakupów (7 spośród 20) sfinansował z kredytów mieszkaniowych. W latach 2005-2006 nie sprzedał żadnej nieruchomości, natomiast w 2007 r. sprzedał łącznie dziewięć lokali, działkę rolną oraz nieruchomość w K., w 2008 r. sprzedał nieruchomość w Sk. oraz działkę rolną w S., w latach 2009-2010 sprzedał po jednym lokalu mieszkalnym, a w 2011 r. sprzedał dwa lokale mieszkalne. W ocenie organu takie działania świadczą o prowadzeniu działalności gospodarczej podlegającej na obrocie nieruchomościami. Czynności związane ze sprzedażą lokali nie miały charakteru sporadycznego, tylko zorganizowany i ciągły, zmierzający do osiągnięcia zysku. Ponadto z uwagi na niewysokie dochody skarżącego ze stosunku pracy, główne źródło dochodu i utrzymania stanowił dla niego handel nieruchomościami. W latach 2007-2009 skarżący osiągnął z tego tytułu łącznie zysk w wysokości ponad 680.000 zł.