Wyrok NSA z dnia 28 maja 2015 r., sygn. I FSK 482/14

Decyzja powinna odnosić się do tego okresu rozliczeniowego. Nie ma jednak przeszkód prawnych uniemożliwiających dokonanie rozliczenia za kilka okresów w jednej decyzji. Istotnym jest jedynie to, aby z treści tego aktu prawnego wynikało, że każdy okres został odrębnie rozliczony. Zatem połączenie rozstrzygnięć odnoszących się do kilku kolejnych miesięcy w jednej decyzji nie można uznać za działanie bez podstawy prawnej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Izabela Najda - Ossowska, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. U. i T. U. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 listopada 2013 r., sygn. akt III SA/Gl 1496/13 w sprawie ze skargi J. U. i T. U. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 29 maja 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1998 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

I FSK 482/14

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 listopada 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, w sprawie o sygnaturze akt III SA/Gl 1496/13, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku, poz. 270 ze zm.,) dalej p.p.s.a., oddalił skargę J.U. oraz T.U. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 29 maja 2013 roku w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1998 r.

1. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy własną decyzję z 28 marca 2013r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z 11 lipca 2008r., którą organ ten wydał dla Skarżących prowadzących działalność gospodarczą jako Przedsiębiorstwo Budowlane U. J. i T. U. decyzje w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia roku 1998, zmieniające rozliczenie w tym podatku dokonane przez podatnika w złożonych deklaracjach. Podstawę prawną decyzji stanowiły art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 13 § 1 pkt 2 lit. c ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2012r. poz. 749 z późniejszymi zmianami) dalej powoływana jako O.p. W uzasadnieniu przedstawiając stan faktyczny sprawy organ stwierdził, że Urząd Skarbowy wydał 29 czerwca 2000r. dla Przedsiębiorstwa skarżących decyzje w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1998 roku. Na powyższe decyzje Strona złożyła skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który jednym wyrokiem sygn. akt I SA/Ka 219-238/01 z 25 marca 2002r. uchylił ww. decyzje organu odwoławczego. Wykonując powyższy wyrok, organ drugiej instancji decyzjami z 24 września 2002r. uchylił decyzje organu pierwszej instancji i przekazał sprawy do ponownego rozpatrzenia. Postępowanie przed organem pierwszej instancji toczyło się do 2008r., z uwagi na nieprzedkładanie przez Stronę żądanych przez organ dokumentów, które niezbędne były do wykonania polecenia organu odwoławczego, a wcześniej orzeczenia Sądu. W 2008r. organ pierwszej instancji, po przeprowadzeniu stosownego postępowania wyjaśniającego stwierdził, że zobowiązania podatkowe za poszczególne miesiące 1998r. uległy przedawnieniu. W związku z powyższym decyzją z 11 lipca 2008r. Naczelnik Urzędu Skarbowego umorzył jako bezprzedmiotowe postępowanie podatkowe wszczęte w sprawie określenia podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1998r. Decyzja ta stała się ostateczna w administracyjnym toku instancji, ponieważ Strona nie wniosła od niej odwołania. Pismem z 26 listopada 2012r. pełnomocnik Skarżących zwrócił się do Dyrektora Izby Skarbowej z wnioskiem o stwierdzenie nieważności w/wym. decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z 11 lipca 2008r. Jako podstawę prawną złożonego żądania pełnomocnik strony powołał przesłankę wskazaną w art. 247 § 1 pkt 2 i 3 O.p., tj. wydanie decyzji bez podstawy prawnej oraz z rażącym naruszeniem prawa. Pełnomocnik strony zarzucił Naczelnikowi Urzędu Skarbowego wydanie decyzji bez podstawy prawnej (prawno-procesowej) z tego względu, że organ ten niesłusznie jednym rozstrzygnięciem połączył 12 autonomicznych postępowań podatkowych, prowadzonych w przedmiocie określenia podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 1998r., i wydał w tym zakresie jedną, łączną decyzję, którą umorzył jako bezprzedmiotowe postępowania w 12 odrębnych sprawach. Zdaniem pełnomocnika, każda spośród wymienionych 12 osobnych spraw administracyjnych powinna zakończyć się wydaniem odrębnej decyzji rozstrzygającej sprawę co do istoty albo w inny sposób kończącej postępowanie w danej instancji.