Wyrok NSA z dnia 24 lipca 2015 r., sygn. II FSK 2379/13

W zwrocie "nagranie przez telewizję" chodzi o telewizję w znaczeniu podmiotu prowadzącego działalność telewizyjną. Jednak nie ma racji spółka, gdy zawęża to określenie do instytucji nadawczej, działającej na podstawie zezwoleń lub koncesji. Za telewizję w rozumieniu tego przepisu należy uznać każdy podmiot prowadzący działalność w dziedzinie telewizji, tj. polegającą w szczególności na tym, że w jednym miejscu za pomocą kamery telewizyjnej (i mikrofonu) rejestruje się sygnał, który następnie jest transmitowany do dowolnego miejsca w zasięgu transmisji, odbierany przez odbiornik telewizyjny i przetwarzany na obraz oraz dźwięk.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA (del.) Danuta Małysz (sprawozdawca), Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej C. S.A. z siedzibą w W. (obecnie I. S.A. z siedzibą w W.) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 2740/12 w sprawie ze skargi C. S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 11 maja 2012 r. nr IPPB5/423-114/12-2/AJ w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od I. S.A. z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę C. S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 11 maja 2012 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan sprawy:

C. spółka z o.o. (po przekształceniu C. S.A., a następnie I., S.A.) w W. (spółka) złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. We wniosku podała, że głównym przedmiotem jej działalności jest działalność w zakresie płatnej telewizji satelitarnej oraz że w celu prawidłowego i atrakcyjnego dla klientów świadczenia usług nabywa prawa do różnego rodzaju transmisji telewizyjnych, między innymi prawa do transmisji wydarzenia sportowego (przykładowo walki bokserskie, mecze piłkarskie), w tym od kontrahentów mających rezydencję podatkową na terytorium Niemiec. Spółka nie uzyskuje zgody na samodzielne (przy wykorzystaniu własnych środków i pracowników lub przy pomocy podwykonawców) nagranie wydarzenia sportowego, lecz nabywa prawo do transmisji na żywo lub retransmisji uprzednio zarejestrowanych przy pomocy kamer i urządzeń podmiotu niemieckiego wydarzeń sportowych. Wydarzenia sportowe są transmitowane lub retransmitowane we własnych kanałach telewizyjnych spółki. Przed dokonaniem płatności wynagrodzenia za prawa do transmisji lub retransmisji wydarzeń sportowych spółka posiada dokumenty potwierdzające rezydencję podatkową kontrahenta na terytorium Niemiec, co uzasadnia zastosowanie do danej płatności umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r. Nr 12, poz.90), zwanej dalej "UPO". W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym spółka sformułowała pytanie, czy powinna potrącać podatek źródłowy od należności wypłacanych kontrahentom mającym siedzibę na terytorium Niemiec za prawa do transmisji (retransmisji) wydarzeń sportowych we własnych kanałach telewizyjnych.