Wyrok NSA z dnia 16 lipca 2015 r., sygn. II FSK 1555/13

Podatnik, który chce zwolnienia majątku spod zabezpieczenia, ma małe szanse w sądzie, bo decyzję w tej sprawie podejmują naczelnik urzędu i dyrektor izby.

Gazeta Prawna nr 138/2015

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA del. Dariusz Kurkiewicz, Protokolant Alina Buwaj, po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. sp. z o. o. z siedzibą w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Ol 688/12 w sprawie ze skargi S. sp. z o. o. z siedzibą w O. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z dnia 25 września 2012 r., nr [...], [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od S. sp. z o. o. z siedzibą w O. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością S. z siedzibą w O. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania zabezpieczającego.

Stan sprawy Sąd przedstawił w sposób następujący:

Naczelnik Urzędu Skarbowego w O. prowadził postępowanie zabezpieczające na majątku skarżącej Spółki na podstawie decyzji o zabezpieczeniu z dnia 18 czerwca 2012 r., określającej przybliżone kwoty zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za III i IV kwartał 2011 r. oraz przybliżone kwoty odsetek za zwłokę od tych zobowiązań. W toku prowadzonego postępowania zabezpieczającego dokonano zajęć wierzytelności pieniężnych z dwóch rachunków bankowych skarżącej oraz ruchomości jej dłużnika.

Dnia 27 czerwca 2012 r. skarżąca wniosła zarzuty na prowadzone postępowanie zabezpieczające, podnosząc, że zobowiązanie podatkowe wygasło wskutek zapłaty, bowiem złożyła deklaracje VAT-7K za III i IV kwartał 2011 r. i zapłaciła wynikający z nich podatek, że zarządzenia zabezpieczenia nie spełniają wymogów określonych w art. 156 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm., dalej: u.p.e.a.), gdyż wskazane w nich przesłanki są inne, niż wskazane w decyzji o zabezpieczeniu, że nie jest prawdziwa przesłanka braku płynności finansowej skarżącej, ponieważ wykazała ona za 2011 r. zysk netto w wysokości 198.987 zł, a wszelkie zobowiązania regulowała na bieżąco, że zabezpieczony obowiązek określono niezgodnie z decyzją, bowiem zarządzenia określają odrębne zobowiązania za poszczególne kwartały, podczas gdy decyzja zobowiązania te określa łącznie że zastosowano zbyt uciążliwy środek egzekucyjny oraz że błędnie określono osobę zobowiązanego, ponieważ z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że zobowiązanymi do zapłaty podatku będą inne spółki.