Wyrok NSA z dnia 1 czerwca 2015 r., sygn. I FSK 1994/13

Nawet gdy Trybunał Konstytucyjny orzeknie z korzyścią dla podatników, to ci, którym upłynął termin przedawnienia, nie mają co liczyć na uchylenie niekorzystnych dla nich decyzji. Pozostaje im już tylko sąd cywilny.

Gazeta Prawna nr 106/2015

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (spr.), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Protokolant Anna Świech, po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 21 sierpnia 2013 r. sygn. akt I SA/Bk 154/13 w sprawie ze skargi B. M. PH M. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 4 marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia po wznowieniu postępowania decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące od maja do listopada oraz za grudzień 2004 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w pkt 1,2 i 4 i w tym zakresie przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Białymstoku, 2) zasądza od B. M. PH M. w W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 340 (słownie: trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. zgłoszono zdanie odrębne

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 21 sierpnia 2013 r., sygn. akt I SA/Bk 154/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z 22 listopada 2012 r., w części dotyczącej odmowy uchylenia po wznowieniu postępowania decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w B. z 11 marca 2010 r., za okresy od maja do listopada 2004 r., oraz stwierdził że decyzje nie podlegają wykonaniu w części uchylonej, w pozostałej części skargę B. M. oddalił.

2. Uzasadniając wyrok, WSA wskazał, iż Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z 9 grudnia 2009 r. dokonał wobec skarżącej, prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą "M." rozliczenia podatku od towarów i usług za okresy od maja do grudnia 2004 r. w sposób odmienny, niż wynikało to ze złożonych deklaracji, stwierdzając, iż w ww. okresach nie przysługiwało jej prawo do zastosowania stawki 0 % VAT do deklarowanego wywozu tkanin do Rosji i Białorusi poprzez składy celne na Litwie, bowiem wywóz ten nie spełniał ustawowych wymogów uznania go za eksport towarów. Ponadto organ ustalił, iż w czerwcu i lipcu 2004 r. podatniczka nie zaewidencjonowała obrotu i podatku należnego z tytułu sprzedaży tkanin odpowiednio w kwotach: 314 476 zł netto i podatek VAT 69 185 zł oraz 149 837,45 zł netto i podatek VAT 32 964 zł.