Wyrok NSA z dnia 28 kwietnia 2015 r., sygn. II FSK 1818/13

Wznowienie postępowania jest instytucją procesową dającą możliwość ponownego rozpatrzenia i rozstrzygnięcia sprawy podatkowej zakończonej ostateczną decyzją od której nie służy odwołanie w administracyjnym toku postępowania, jeżeli postępowanie, w którym została ona wydana, było dotknięte wadą (przesłanki wznowienia) określoną w art. 240 Ordynacji podatkowej. Powyższa instytucja nie może być wykorzystywana do ponownej pełnej merytorycznej kontroli decyzji ostatecznej wydanej w postępowaniu zwykłym, bowiem nie jest jego kontynuacją, a odrębnym postępowaniem nadzwyczajnym.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędziowie: NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), NSA Tomasz Kolanowski, Protokolant Paweł Kowalczyk, po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "S." [...] sp. z o. o. z siedzibą w I. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 15 stycznia 2013 r. sygn. akt I SA/Bd 941/12 w sprawie ze skargi "S." [...] sp. z o. o. z siedzibą w I. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy z dnia 31 sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie podatku od nieruchomości za 2006 r. oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 15 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Bd 941/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę "S." [...] Sp. z o.o. z siedzibą w I. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy z dnia 31 sierpnia 2012 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej po wznowieniu postępowania. W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że Spółka złożyła wniosek o wznowienie postępowania podatkowego zakończonego decyzją ostateczną Prezydenta Miasta I. z dnia 15 lutego 2010 r. określającą skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2006 r. Spółka powołała się na art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, dalej "Ordynacja podatkowa"), wskazując, że w sprawie wyszły na jaw nowe okoliczności faktyczne dotyczące rzeczywistej powierzchni opodatkowanych decyzją organu pierwszej instancji budynków. W uzasadnieniu wniosku podniesiono, że prezes spółki zarządzeniem wewnętrznym z dnia 10 grudnia 2010 r. powołał komisję do przeprowadzenia kontroli pomiarów budynków. Komisja w dniach od 10 grudnia 2010 r. do 31 marca 2011 r. dokonała pomiarów budynków, które wykazały inne wyniki powierzchni od tych ustalonych przez organ podatkowy. W związku z tym, że z protokołu obmiaru budynków z dnia 31 marca 2011 r. wynikała mniejsza powierzchnia budynków, to w ocenie skarżącej zobowiązanie podatkowe powinno być również mniejsze. Spółka wniosła o dopuszczenie dowodów z protokołu obmiaru budynków z dnia 31 marca 2011 r. oraz opinii biegłego z dziedziny geodezji i kartografii na okoliczność dokonania pomiarów i ustalenia rzeczywistej powierzchni wszystkich budynków Sanatorium.