Wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2014 r., sygn. II OSK 2854/12

Dnia 23 kwietnia 2014 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Mazur sędzia NSA Paweł Miładowski sędzia del. WSA Czesława Nowak-Kolczyńska /spr./ Protokolant sekretarz sądowy Agnieszka Chustecka po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2014 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej S.C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 sierpnia 2012r. sygn. akt II SA/Wr 218/12 w sprawie ze skargi S.C. na decyzję Kierownika do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] lutego 2012r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 14 sierpnia 2012 r. oddalił skargę S.C. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] lutego 2012 r., nr [...], w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej.

Sąd ustalił, iż decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...], Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na podstawie art. 1 ust. 1, art. 2 pkt 2 lit. a i art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. nr 87, poz. 395 ze zm.), powoływanej dalej jako ustawa, odmówił S.C. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego określonego we wskazanej ustawie, z powodu niespełnienia przesłanki deportacji.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, skarżąca podniosła, że jako 11 -letnie dziecko została wywieziona poza miejsce zamieszkania do pracy przymusowej w niemieckiej fabryce [...] (koszarni). Podała, że praca zaczynała się od godziny 6 rano, zatem musiała wstać o godzinie 4, by zdążyć idąc 9 km przez las w strachu i ciemności, gdzie napadano na dzieci by zabrać im jedzenie. Wskazała, że taka represja przymusowa to ciężki obóz, praca trwała 12 godzin dziennie, często do północy, także przy maszynach, w głodzie i zmęczeniu, pod rygorem.