Wyrok NSA z dnia 9 grudnia 2014 r., sygn. II OSK 2713/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia del. WSA Tomasz Grossmann Protokolant: asystent sędziego Katarzyna Kasprzyk po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej S. K. i A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 stycznia 2013 r. sygn. akt IV SA/Wa 1407/12 w sprawie ze skargi S. K. i A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za usunięcie drzew bez zezwolenia 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 stycznia 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 1407/12, oddalił skargę S. K. i A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za usunięcie drzew bez zezwolenia.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy:

Decyzją z dnia [...] maja 2012 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie, w wyniku rozpoznania odwołania S. i A. K., utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta Z. z dnia [...] września 2011 r. nr [...], orzekającą o wymierzeniu małżonkom S. i A. K. kary pieniężnej w wysokości 116.54,52 zł, za usunięcie bez zezwolenia 2 sztuk drzew (w tym jednego dwupniowego) gatunku wierzba, z nieruchomości położonej w Z., oznaczonej jako działka nr ew. [...], obręb [...].

Organ odwoławczy stwierdził, że podziela stanowisko Burmistrza Miasta Z., iż zaszły warunki skutkujące koniecznością wymierzenia tej kary. Przytoczył, że w odwołaniu S. i A. K. podnieśli, iż w dniu [...] lipca 2010 r. uzyskali pozwolenie na przeprowadzenie prac porządkowo-pielęgnacyjnych, w oparciu o które, na wiosnę 2011 r., wyspecjalizowana firma wyrównała powstałe po powodzi ułomy, nie mające szans na przeżycie. Jednocześnie wskazali, że dokonana przez nich wycinka, nie będzie znacząco negatywnie oddziaływać na przedmiot ochrony obszaru Natura 2000, co potwierdził Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Warszawie (zwany dalej RDOŚ). W ocenie organu odwoławczego, kwestią najistotniejszą był jednakże fakt usunięcia drzew bez uprzedniego uzyskania wymaganego zezwolenia. Obowiązek obligatoryjnego wymierzenia tej kary wywiódł, powołując przepisy art. 2 ust. 1 pkt. 7, 8 i 9 oraz art. 2 ust. 2 pkt 5 i 7 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880 ze zm.) - dalej: ustawa o ochronie przyrody, oraz art. 83 ust. 1 i art. 88 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy. Wskazał nadto, że załączone do odwołania - zarówno pismo Burmistrza Miasta Z. z dnia [...] sierpnia 2010 r., jak i wcześniejszy protokół z dnia [...] lipca 2010 r.- stwierdzają konieczność uzyskania zezwolenia na usunięcie drzew. SKO podniosło, że odwołujący się nie kwestionują, że wycięcia drzew dokonano na ich zlecenie. W tym kontekście, w ocenie organu odwoławczego, niewezwanie wykonawcy prac porządkowych na tym terenie, w charakterze świadka, nie miało wpływu na wynik postępowania, bowiem stan faktyczny był niesporny, a S. i A. K. nie kwestionują faktu wykonania przez niego prac porządkowych na nieruchomości. Organ odwoławczy, odnosząc się do zarzutu braku żywotności usuniętych drzew, stwierdził, że w świetle prawa, kwestia zachowania żywotności przez drzewo nie ma przesądzającego znaczenia, w kontekście istnienia podstaw do wymierzenia kary za usunięcie drzewa bez zezwolenia. Organ administracji bowiem właśnie wydając zezwolenie na usunięcie drzewa, będzie dokonywał oceny, czy jako pozbawione żywotności winno być taką zgodą objęte. Samorządowe Kolegium Odwoławcze odnosząc się do pozostałych zarzutów odwołania stwierdziło, że stanowisko RDOŚ o braku znacząco negatywnego oddziaływania przedmiotowego usunięcia drzew na przedmiot ochrony obszaru Natura 2000 nie może stanowić podstawy do odstąpienia od nałożenia kary. Nasadzenia zastępcze również nie mogłoby stanowić okoliczności łagodzącej w wymierzeniu kary za usunięcie drzew bez wymaganego zezwolenia. Wymierzenie tej kary nie jest bowiem pozostawione uznaniu organu administracji, a stanowi jego obowiązek w razie spełnienia się przesłanek wymierzenia kary przewidzianych przez przepisy obowiązującego prawa. SKO wskazało nadto, że art. 89 ust. 3 cyt. ustawy nakazuje - w przypadku braku kłody - karę pieniężną ustalać, przyjmując najmniejszy promień pnia i pomniejszając wyliczony obwód o 10%. SKO stwierdziło, że S. K. odmówiła wprawdzie podpisania protokołu z oględzin nieruchomości przeprowadzonych w celu dokonania pomiarów pni wyciętych drzew, ale w protokole tym nie wskazano, aby kwestionowała dokonane z jej udziałem pomiary.