Wyrok NSA z dnia 19 listopada 2014 r., sygn. II OSK 1071/13

Dnia 19 listopada 2014 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Robert Sawuła sędzia NSA Anna Łuczaj sędzia del. NSA Zdzisław Kostka /spr./ Protokolant asystent sędziego Rafał Jankowski po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2014 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Stowarzyszenia [...] z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 lutego 2013 r. sygn. akt IV SA/Po 1017/12 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] z siedzibą w P. na uchwałę Rady Gminy S. z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Stowarzyszenia [...] z siedzibą w P. na rzecz Gminy S. kwotę 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 14 lutego 2013 r., sygnatura akt IV SA/Po 1017/12, oddalił skargę Stowarzyszenia [...] na uchwałę Rady Gminy S. z [...] sierpnia 2011 r. w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Skarżące Stowarzyszenie w skardze na wskazaną uchwałę zarzuciło naruszenie art. 19 ust. 1 w zw. z art. 17 od pkt 6 lit. c do pkt 14 i w zw. z art. 28 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz art. 25a ustawy o samorządzie gminnym, twierdząc, że mimo takiego obowiązku nie ponowiono niezbędnych czynności po zmianach projektu planu oraz że w głosowaniu nad zaskarżoną uchwałą brali udział radni, mimo że dotyczyło to ich interesu prawnego. Uzasadniając legitymację do wniesienia skargi skarżące Stowarzyszenie powołało się na swoje cele statutowe, w szczególności działanie na rzecz zrównoważonego rozwoju P. i wskazało, że zaskarżona uchwała dotyczy tego zrównoważonego rozwoju, gdyż przewiduje możliwość lokalizowania wielkopowierzchniowego obiektu handlowego w bezpośrednim sąsiedztwie granic P. oraz terenów przeznaczonych wyłącznie na cele mieszkaniowe, nie zapewniając adekwatnego skomunikowania okolicznych terenów w kontekście zrównoważonego transportu i ochrony środowiska przyrodniczego. W szczególności twierdzono, że okoliczna sieć drogowa nie stanowi odpowiedniego dojazdu do planowanego centrum handlowego, co godzi w interesy setek mieszkańców okolicznych osiedli.