Wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2014 r., sygn. I OSK 980/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marek Stojanowski (spr.) sędzia NSA Ewa Dzbeńska sędzia NSA Bożena Popowska Protokolant starszy sekretarz sądowy Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2014 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 lutego 2013 r. sygn. akt II SA/Łd 1277/12 w sprawie ze skargi A. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji dotyczącej przyznania zasiłku celowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 13 lutego 2013 r. sygn. akt II SA/Łd 1277/12 uchylił zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] października 2012 r. nr [...] oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] września 2012 r. znak [...] , którą z kolei organ uchylił w całości decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] grudnia 2010 r. orzekającą o przyznaniu A. F. (dalej także, jako: "skarżący") zasiłku celowego.

Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Decyzją z dnia [...] września 2012 r. Prezydent Miasta [...] na podstawie art. 104, art. 163 K.p.a., art. 7 ustawy z dnia 29 grudnia 2005 r. o ustanowieniu programu wieloletniego "Pomoc państwa w zakresie dożywiania" (Dz. U. Nr 267, poz. 2259 ze zm.), art. 106 ust. 5, art. 12 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm. dalej, jako: "ustawa") uchylił w całości własną decyzję z dnia [...] grudnia 2010 r. orzekającą o przyznaniu skarżącemu zasiłku celowego na zakup posiłku lub żywności w okresie od dnia 1 listopada 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. w wysokości 100 zł miesięcznie.

Organ wyjaśnił, że jak wynika ze zgromadzonych w sprawie dokumentów, dochód skarżącego stanowi dodatek mieszkaniowy w wysokości 171,95 zł przyznany na okres od sierpnia 2010 r. do stycznia 2011 r. Przy czym z dniem 23 września 2010 r. skarżący stał się współwłaścicielem mieszkania przy ul. [...], jako spadkobierca zmarłej w dniu 22 czerwca 2010r. matki. Organ ustalił nadto, iż w tym okresie opłacał ½ kwoty świadczeń mieszkaniowych za ten lokal, czynsz w wysokości po 175 zł za listopad i grudzień 2010 r. Opłacał także lokal, w którym mieszka, przy ul. [...], tj. czynsz po uwzględnieniu dodatku mieszkaniowego w wysokości 108 zł, energię 45 zł, gaz 20 zł, łącznie 173 zł za listopad 2010 r. oraz czynsz 108 zł i energię 45 zł, w łącznej kwocie 153 zł za grudzień 2010 r. Organ zwrócił uwagę, iż o fakcie nabycia prawa do współwłasności mieszkania skarżący nie poinformował pracownika socjalnego, co zgodnie z art. 109 ustawy należało do jego obowiązków. Natomiast zebrany materiał uzasadnia stwierdzenie, iż zachodzi dysproporcja pomiędzy dochodami wskazywanymi przez skarżącego, a dochodami, które faktycznie posiadał. Skarżący dokonywał opłat z tytułu utrzymania obu mieszkań, co w ocenie organu wskazuje na posiadanie jeszcze innych dochodów. Stosownie zaś do art. 12 ustawy w przypadku stwierdzonych przez pracownika socjalnego dysproporcji między udokumentowaną wysokością dochodu, a sytuacją majątkową strony wskazującą, że jest ona w stanie przezwyciężyć trudną sytuację życiową, wykorzystując własne zasoby majątkowe lub nieruchomości, organ może odmówić przyznania świadczenia. W świetle powyższego organ stwierdził, iż w dacie przyznania świadczenia w formie zasiłku celowego skarżącemu nie kwalifikował się do otrzymania tej pomocy.