Wyrok NSA z dnia 23 października 2014 r., sygn. I GSK 194/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Czesława Socha Sędzia NSA Janusz Zajda (spr.) Sędzia del. WSA Lidia Ciechomska-Florek Protokolant Marta Podoba po rozpoznaniu w dniu 23 października 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 23 października 2012 r. sygn. akt I SA/Gd 869/12 w sprawie ze skargi P. W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w G. z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od P. W. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w G. 5400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. wyrokiem z 23 października 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 869/12 oddalił skargę P. W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w G. z [...] czerwca 2012 r., w przedmiocie podatku akcyzowego.

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym sprawy:

Decyzją z [...] marca 2012 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w G. określił P. W. zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za okres od stycznia do grudnia 2007 r., w łącznej wysokości 290 506 zł.

Stwierdził, że od posiadanych przez prowadzącego działalność gospodarczą skarżącego wyrobów akcyzowych w postaci oleju napędowego, nie została zapłacona akcyza na wcześniejszym etapie obrotu. Z przedłożonych przez stronę do kontroli dokumentów wynika, iż w 2007 r. zakupił on od P. O. (na stacji benzynowej) olej napędowy w ilości 372 litry; z kolei na podstawie faktur wystawionych przez C. nabytych zostało 277 200 litrów tego wyrobu. Jak wynika z przeprowadzonych postępowań kontrolnych firma C. nie prowadziła działalności pod wskazanymi adresami, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa nie składała deklaracji podatkowych, a jedynie wystawiała faktury VAT. Zadeklarowany przez skarżącego dostawca oleju napędowego okazał się podmiotem nieistniejącym, stwarzającym jedynie formalne pozory działania, który w rzeczywistości nie uczestniczył w obrocie prawnym. Czynności sprawdzające w spółce JP-6, od której zgodnie z zeznaniami prezesa zarządu C. firma ta nabywała olej napędowy, nie potwierdziły, aby między tymi podmiotami miały miejsce jakiekolwiek transakcje gospodarcze w 2007 r., przeciwnie, prezes JP-6 stwierdził, że w ogóle nie jest mu znana firma C., z którą rzekomo miał współpracować. Zarówno P. W. jak i firma C. nie figurowali w systemie Zefir, jako podatnicy podatku akcyzowego i nie dokonywali wpłat tego podatku do budżetu państwa. Uznano zatem, że zakupiony przez skarżącego olej napędowy pochodził z niewiadomego źródła, a podatek akcyzowy nie został zapłacony na żadnym z etapów obrotu, co w konsekwencji uzasadniało określenie skarżącemu zobowiązania w podatku akcyzowym zgodnie z art. 11 ust. 2 pkt 1 ustawy z 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2004 r., nr 29, poz. 257; dalej: upa).