Wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2014 r., sygn. I GSK 25/13

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia NSA Małgorzata Rysz (spr.) Sędzia del. WSA Stefan Kowalczyk Protokolant Beata Kołosowska po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej L.Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 26 marca 2012 r. sygn. akt III SA/Gl 880/11 w sprawie ze skargi L.Z. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w G., 2. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w K. na rzecz L.Z. 2.000 (dwa tysiące) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 26 marca 2012 r., sygn. akt III SA/Gl 882/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. oddalił skargę L.Z. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] marca 2011 r. w przedmiocie podatku akcyzowego.

Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji wskazał, że Naczelnik Urzędu Celnego w C. przeprowadził u L.Z. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą Stacja Paliw L.W. Z. kontrolę rozliczenia obrotu i sposobu wykorzystania oleju opalowego w okresie od stycznia do grudnia 2005 r. W wyniku kontroli przeprowadzono postępowanie podatkowe, w wyniku którego ustalono, że w marcu 2005 r. L.Z. dokonała transakcji sprzedaży oleju opałowego w łącznej ilości 1.284.515 litrów. Ostatecznie w 163 przypadkach transakcji ujawniono nieprawidłowości w zakresie realizacji obowiązków wynikających z § 4 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 87, poz. 825 ze zm.; dalej: rozporządzenie z dnia 22 kwietnia 2004 r.).

Uwzględniając wniosek strony organ I instancji przesłuchał kierowców przez nią zatrudnionych: K.W., G.L., Ł.W., J.U., M.G. i kierując się ich zeznaniami ustalił, że nie wystawiali oni ani paragonów ani faktur VAT na sprzedany towar, pomimo posiadania pieczęci "Upoważniony do wystawiania faktur VAT". Nie dysponowali przenośną kasą fiskalną a paragony oraz faktury wystawiano w siedzibie firmy, po powrocie kierowców do bazy. Wtedy również następowało rozliczenie z pieniędzy oraz przekazanie wypełnionych oświadczeń o przeznaczeniu oleju do celów opałowych. Za podstawę rozliczeń przyjmowano dokumenty Wz oraz dzienne zestawienia transakcji. Potwierdzały to np. zeznania M.G. Z kolei z zeznań G.L. wynikało, że oświadczenia o przeznaczeniu oleju opałowego z 2005 r. nie zawierały numerów NIP i PESEL, które były dopisywane w terminie późniejszym. Nadto zeznał, że zawsze wpisywał dane, które podawał mu nabywca, nie zaglądając mu w dowód. Dopiero od roku 2008, jeżeli nabywca nie okazał mu dowodu tożsamości nie wlewał mu oleju opałowego. Pozostali kierowcy także potwierdzili fakt nielegitymowania nabywców oleju opałowego w 2005 r., nieweryfikowania danych nabywcy wskazanych w oświadczeniu z dokumentem tożsamości oraz przyjmowania oświadczeń o przeznaczeniu oleju opałowego niezawierających wszystkich wymaganych elementów. Uzupełnianie treści oświadczeń miało być dokonywane w późniejszym terminie.