Wyrok NSA z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. I GSK 430/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dariusz Dudra Sędzia NSA Gabriela Jyż (spr.) Sędzia del. WSA Joanna Zabłocka Protokolant Michał Sikora po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. P. H. U. "G." D.J. G. S.M. A. Spółki jawnej w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. z dnia 29 listopada 2012 r. sygn. akt III SA/Łd 806/12 w sprawie ze skargi P. P. H. U. "G." D.J. G. S.M. A. Spółki jawnej w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Ł.; 2. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w Ł. na rzecz P. P. H. U. "G." D.J. G. S.M. A. Spółki jawnej w Ł. kwotę 2300 (dwa tysiące trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

I

Wyrokiem z dnia 29 listopada 2012 r., sygn. akt III SA/Łd 806/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł., działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (obecnie tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), oddalił skargę P. P. H. U. "G." D.J. G. S.M. A. Spółki jawnej z siedzibą w Ł. (dalej zwana także "spółką G.") na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] czerwca 2012 r., nr [...], którą organ ten utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego II w Ł. z dnia [...] marca 2012 r., określającą spółce G. niezaksięgowaną kwotę długu celnego.

Sąd pierwszej instancji wskazał w swoim rozstrzygnięciu ustalenia faktyczne i stanowisko organów celnych orzekających w sprawie. Stwierdziły one, że w dniu 16 czerwca 2011 r. spółka G. złożyła zgłoszenie celne w procedurze uproszczonej nr [...] (zgłoszenie niekompletne), wnioskując o objęcie procedurą dopuszczania do obrotu towaru w postaci 19200 kg cukierków rozpuszczalnych z nadzieniem owocowym, pochodzących z Turcji. Wspomniane zgłoszenie było jednocześnie wnioskiem o zaliczenie wspomnianego towaru w poczet kontyngentu nr [...]. Do zgłoszenia dołączono m.in. kserokopię świadectwa przewozowego A.TR nr [...]. Na podstawie wspomnianego zgłoszenia towar objęto w dniu 17 czerwca 2011 r. wnioskowaną procedurą celną. W dniu 21 czerwca 2011 r. spółka [...] złożyła zgłoszenie uzupełniające wraz z oryginałem wspomnianego świadectwa przewozowego A.TR. Tego dnia - co wynikało z informacji zwrotnej z Podsystemu Zarządzania Kontyngentami Taryfowymi TQS - kontyngent nr [...] został wyczerpany, zaś z uprzywilejowanego traktowania w ramach tego kontyngentu mogło skorzystać (na moment dokonania zgłoszenia w dniu 21 czerwca 2011 r.) jedynie 7431 kg towaru objętego zgłoszeniem celnym spółki G.. Z uwagi na to Naczelnik Urzędu Celnego w decyzji z dnia [...] marca 2012 r. podzielił zgłoszoną przez spółkę G. partię towaru o masie 19200 kg i wartości 38400 USD na poz. 1 o masie 7431 kg i wartości 14862 USD (z wnioskiem o zaliczenie towaru w poczet kontyngentu ze stawką 0%) oraz poz. 2 z masą 11769 kg o wartości 23538 USD (do której zastosowano stawkę celną wyrażoną formułą 0% + 27,75 EUR/100 kg MAX 18,70% + 18,87 EUR/100 kg), a następnie - wobec zmiany danych w zgłoszeniu celnym - określił niezaksięgowaną kwotę długu celnego w wysokości 12992 zł. Po rozpatrzeniu odwołania strony, Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia [...] czerwca 2012 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. Organ odwoławczy, powołując się na art. 308a ust. 3 w zw. z art. 256 ust. 2 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z dnia 11 października 1993 r., str. 1 ze zm.; dalej powoływane jako RWKC), uznał, że możliwość korzystania z kontyngentu taryfowego wymagała przedstawienia organom celnym dokumentu, od którego uzależnione jest przyznanie obniżonej lub zerowej stawki celnej, przy czym dokument taki musi być złożony w oryginale. Z rozporządzenia Komisji (WE) nr 816/2007 z dnia 12 lipca 2007 r. otwierającego roczne kontyngenty taryfowe na przywóz z Turcji niektórych towarów pochodzących z przetwórstwa produktów rolnych, objętych rozporządzeniem Rady (WE) nr 3448/93 (Dz. Urz. UE L 183 z dnia 13 lipca 2007 r., str. 5; dalej powoływane jako "rozporządzenie nr 816/2007") wynika, że takim dokumentem jest świadectwo przewozowe A.TR, przy czym wydawanie i przedkładanie takich świadectw reguluje decyzja nr 1/2006 Komitetu Współpracy Celnej WE - Turcja z dnia 26 lipca 2006 r. ustanawiająca szczegółowe zasady stosowania decyzji nr 1/95 Rady Stowarzyszenia WE - Turcja (Dz. Urz. UE L 265 z dnia 26 września 2006 r., str. 18; dalej powoływana jako "decyzja nr 1/2006 Komitetu Współpracy Celnej WE - Turcja"). Dyrektor Izby Celnej wskazał, że w niniejszej sprawie oryginał dokumentu A.TR został przedstawiony w dniu 21 czerwca 2011 r. i dopiero wówczas możliwa była realizacja wniosku spółki G.. Organ odwoławczy nie podzielił stanowiska strony, że zgłoszenie celne zostało skutecznie dokonane już w dniu 16 czerwca 2011 r. Zdaniem organu odwoławczego, zgłoszenie z dnia 16 czerwca 2011 r. nie powinno zostać przyjęte, gdyż dokonano go niezgodnie z § 4 obowiązującego wówczas rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie rodzajów towarów, których objęcie procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej zależy od spełnienia dodatkowych warunków, oraz towarów wyłączonych spod tej procedury (Dz. U. Nr 97, poz. 972 ze zm.; dalej powoływane jako "rozporządzenie MF z 27 kwietnia 2004 r."). Dyrektor Izby Celnej uznał, że przyjmując zgłoszenie niekompletne Naczelnik Urzędu Celnego działał w interesie spółki z uwagi na rodzaj towaru (produkt o ograniczonym terminie przydatności), jednak postępowanie takie nie może wykluczać późniejszego retrospektywnego zaksięgowania kwoty długu celnego, a fakt objęcia towarów procedurą dopuszczenia do obrotu nie jest równoznaczny z zaliczeniem ich automatycznie w poczet kontyngentu taryfowego. W ocenie Dyrektora Izby Celnej, w sprawie nie zaszły przesłanki wymienione w art. 220 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 302 z dnia z dnia 19 października 1992 r., str. 1 ze zm.; dalej powoływane jako WKC), które uzasadniałyby odstąpienie od retrospektywnego zaksięgowania, bowiem jeśli nawet interpretować przyjęcie zgłoszenia celnego z dnia 16 czerwca 2011 r. jako błąd organu celnego, to błąd ten mógł być wykryty przez dłużnika działającego poprzez agencję celną, czyli profesjonalny podmiot w zakresie prawa celnego.