Wyrok NSA z dnia 6 maja 2014 r., sygn. I GSK 379/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Myślińska Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia NSA Małgorzata Korycińska (spr.) Protokolant Szymon Janik po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej L. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. z dnia 30 czerwca 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 563/11 w sprawie ze skargi L. Z. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

I

Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. oddalił skargę L. Z. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] lutego 2011 r. w przedmiocie podatku akcyzowego za kwiecień 2009 r.

Stan sprawy przyjęty przez Sąd I instancji przedstawiał się następująco:

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Celnej we W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w W. z dnia 29 października 2010 r., określającą kwotę zobowiązania w podatku akcyzowym za kwiecień 2009 r.

W toku postępowania podatkowego ustalono, że skarżący, zajmujący się m.in. obrotem olejem opałowym, nie dochował ustawowych warunków umożliwiających skorzystanie z preferencyjnej stawki podatkowej. Dokonując bowiem sprzedaży oleju opałowego na cele opałowe, pomimo pozyskania oświadczeń nabywców w tym względzie, nie składał właściwemu naczelnikowi urzędu celnego wymaganego art. 89 ust. 14 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r., Nr 3, poz. 11 ze zm.; dalej: u.p.a.) miesięcznego zestawienia tych oświadczeń. Niedopełnienie tego obowiązku, stosownie do brzmienia art. 89 ust. 16 u.p.a. skutkowało koniecznością zastosowania do sprzedaży objętej ww. oświadczeniami wyższej stawki podatku wskazanej w ust. 4 pkt 1 tego artykułu. Ustalono także, że skarżący przekazywał część oleju opałowego dla własnych celów w ramach prowadzonej działalności.

Analiza dokumentów źródłowych ujawniła również braki znaczącej ilości oleju (2.828 l.), które podatnik w złożonych wyjaśnieniach uzasadniał naturalnymi ubytkami powstającymi podczas przelewania i zlewania paliwa. Organy podatkowe wskazały, że jedynym dowodem na potwierdzenie tak powstałych ubytków były przekazane przez podatnika kserokopie "protokołów ubytków oleju opałowego w firmie A.[...] L. Z., ul. B. [...], [...]", sporządzonych oddzielnie dla każdego miesiąca rozliczeniowego 2009 r., zawierających tylko oznaczenie miesiąca, ilości litrów i podpis podatnika. Dowody te uznane zostały jednak za niewiarygodne, gdyż wskazane ubytki stanowiły około 8% całej ilości oleju sprzedanego i zużytego na własne cele w 2009 r.