Postanowienie NSA z dnia 26 lutego 2014 r., sygn. II FZ 30/14

Koszty sądowe

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Rypina, po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia J. sp. z o.o. z siedzibą w K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 10 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Rz 971/13 w przedmiocie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi J. sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krośnie z dnia 5 sierpnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

II FZ 30/14

U Z A S A D N I E N I E

Postanowieniem z dnia 10 grudzień 2013 r., I SA/Rz 971/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie (dalej: WSA) odmówił J. sp. z o.o. z siedzibą w K. (dalej jako: Spółka bądź skarżąca) przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wskazano, że skarżąca występując do WSA o zwolnienie od kosztów sądowych, złożyła na urzędowym formularzu oświadczenie o stanie majątkowym, z którego wynika, że jej kapitał zakładowy wynosi 50 000 zł, wartość środków trwałych 269 963,94 zł, a ostatni rok obrotowy spółka zamknęła stratą w wysokości 782 376,31 zł. W złożonym oświadczeniu spółka zadeklarowała, że nie posiada na rachunkach bankowych żadnych środków finansowych, gdyż jej konta zostały zajęte w związku z prowadzonymi wobec niej postępowaniami egzekucyjnymi. Podkreślając swą złą kondycję finansową skarżąca podała, że jest ona efektem powodzi z 2010 r., która wyrządziła w jej majątku znaczne szkody. Wpis od skargi w przedmiotowej sprawie wynosi 500 zł. WSA w zaskarżonym postanowieniu, uznając że Spółka nie spełnia przesłanki z art. 246 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej p.p.s.a.) wskazał, że w niniejszym przypadku, na podstawie złożonych oświadczeń i dokumentów źródłowych nie sposób jest stwierdzić, że uiszczenie pełnych kosztów sądowych, związanych z przedmiotową sprawą, wykracza poza zakres możliwości spółki. Do wniosku takiego prowadzi bowiem chociażby porównanie wartości należących do niej środków trwałych (269 963,94 zł) z wysokością wpisu od skargi (500 zł). Na powyższe postanowienie Spółka wniosła zażalenie kwestionując w całości postanowienie Sądu I instancji z 10 grudnia 2013 r. Zarzuciła błąd w ustaleniach faktycznych będący konsekwencja błędnej oceny dowodów przedłożonych WSA polegający na ustaleniu, iż skarżąca nadal prowadzi działalność uzyskując przychody znacznych rozmiarów w sytuacji gdy spółka tylko w sposób formalny wykazuje przychód który jest związany z nakładami poczynionymi przez najemców na nieruchomości skarżącej, które to nakłady są kompensowane z czynszem najmu.