Postanowienie NSA z dnia 23 stycznia 2014 r., sygn. II FZ 1576/13

Prawo pomocy

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska - Nowacka, po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia P. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Po 697/13 w przedmiocie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi P. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 22 maja 2013 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

II FZ 1576/13

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 26 czerwca 2013 r. P. B. (dalej: "skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 22 maja 2013 r. w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług za listopad, grudzień 2008 r., marzec, październik, listopad 2010 r. oraz lipiec i sierpień 2012 r.

Postanowieniem z dnia 7 sierpnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę P. B. na powyżej wymienioną decyzję. Skarżący złożył na to postanowienie skargę kasacyjną, którą Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 23 września 2013 r. odrzucił.

Pismem z dnia 30 września 2013 r. skarżący wniósł zażalenie na to postanowienie. W piśmie tym skarżący wniósł o ustanowienie obrońcy z urzędu.

Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 4 października 2013 r. wezwano skarżącego do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu. Skarżący w odpowiedzi złożył sporządzony na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. Z wniosku tego, a także z uzupełnienia złożonego po wezwaniu referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wynika, jak oświadczył skarżący "brak znacznych dochodów, utrzymywanie się przede wszystkim ze stosunku pracy przy uprzednim funkcjonowaniu w układzie jako pracodawca, właściciel dobrze działającej firmy, niemożność funkcjonowania w systemie sprzed 16 lipca 2010r., t.j. przed wydaniem decyzji Starosty K. zakazującej prowadzenia działalności gospodarczej, obsługę znacznych kwot kredytowych i leasingowych przy braku dochodów, które uprzednio przynosiła stacja kontroli pojazdów". Ponadto skarżący oświadczył, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną. W związku małżeńskim obowiązuje ustrój wspólności majątkowej. Wskazał, że posiada nieruchomość rolną o pow. 57,2452 ha. Podał, że z tytułu wynagrodzenia za pracę uzyskuje dochód brutto w wysokości 1.600,- zł miesięcznie, żona nie osiąga żadnych przychodów. Wyjaśnił, że w budynkach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą nie prowadzi działalności gospodarczej, ponieważ Starosta K. wydał w dniu 16 lipca 2012 r. decyzję zakazującą prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia stacji kontroli, która była jego głównym źródłem utrzymania. Z tego okresu pozostały skarżącemu do spłaty zobowiązania w wysokości ok. 900.000,- zł. Zobowiązania te spłaca z przychodów z dzierżawy części budynków, w których prowadził kiedyś działalność gospodarczą. Skarżący podał również, że mimo korzystnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, którym uchylono ww. decyzję, nadal nie może uruchomić obiektu w takiej formie jak przed dniem 16 lipca 2010 r., wobec tego musi obsługiwać zaciągnięte kredyty i leasingi.