Wyrok NSA z dnia 3 lipca 2014 r., sygn. I FSK 999/13

Przepis art. 98 ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym (w brzmieniu obowiązującym w 2012r.), należy interpretować w ten sposób, że za tytoń do palenia należy uznać tytoń, który spełnia dwie cechy łącznie tj. tytoń musi zostać pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków i musi nadawać się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego.

Teza urzędowa

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia WSA del. Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 11 grudnia 2012 r. sygn. akt III SA/Łd 809/12 w sprawie ze skargi J. C. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 22 maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi, 2) zasądza od Ministra Finansów na rzecz J. C. kwotę 397 zł (słownie: trzysta dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z dnia 11 grudnia 2012r. sygn. akt I SA/Łd 809/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (dalej: Sąd pierwszej instancji) oddalił skargę na interpretację indywidualną Ministra Finansów (dalej: organ podatkowy) udzieloną J. C. (dalej: podatnik/ strona/ skarżący) z dnia 22 maja 2012r. nr ... w przedmiocie podatku akcyzowego.

1.2. Z uzasadnienia wyroku Sądu pierwszej instancji wynika, że podatnik w dniu 13 lutego 2012 r. złożył wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania wyrobów tytoniowych. W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny będący zdarzeniem przyszłym. Wskazano, że podatnik prowadzi przedsiębiorstwo działające na rynku tytoniu do palenia (w tym papierosów), gilz i akcesoriów. W związku z rozszerzeniem oferty handlowej zamierza dokonywać sprzedaży detalicznej: liści tytoniu (niepociętych lub pokruszonych), tytoniu nieodżyłowanego, częściowo lub całkowicie odżyłowanego. Wymienione wyroby mogą być pakowane w opakowania jednostkowe od 100 g do 5 kg. Nie zostaną one pocięte, skręcone (lub sprasowane w postaci bloków). Zgodnie z nomenklaturą scaloną tytoń określony w niniejszym wniosku objęty jest kodami CN 240110 oraz CN 240120. Pismem z dnia 16 maja 2012 r. podatnik uzupełnił przedmiotowy wniosek i wyjaśnił, że przedmiotem przyszłej dostawy będą liście tytoniu niepocięte i niepokruszone. Nie można jednak wykluczyć, że w trakcie transportu bądź konfekcjonowania może nastąpić naturalne pokruszenie liści tytoniu. Kruszenie liści tytoniu nie nastąpi w drodze celowej obróbki przemysłowej. Jednocześnie podkreślono, że przedmiotem dostawy będą liście tytoniu surowe, to jest nieodparowane i nieprzefermentowane. Z posiadanych przez podatnika informacji wynikało, że surowy tytoń jest przedmiotem obrotu nie tylko hurtowego, ale i detalicznego. Nabywcy tytoniu surowego po jego pocięciu i dokupieniu gilzy otrzymują wyrób tytoniowy de facto nadający się do palenia, jednakże po znacznie niższej cenie. Podniósł dodatkowo, że z wydawanych przez organ podatkowy interpretacji w podobnych sprawach wynika, że obrót surowymi, nieprzetworzonymi liśćmi tytoniu nie podlega podatkowi akcyzowemu. Nie można wykluczyć, że liść tytoniu będący przedmiotem obrotu zostanie wykorzystany przez nabywcę do palenia bez obróbki przemysłowej. Przyznanie jednym podmiotom prawa do niepodlegania podatkowi akcyzowemu, a opodatkowanie tym podatkiem innych podmiotów na podstawie niedookreślonego pojęcia jakim jest "nadawanie się do palenia" danego produktu może prowadzić do naruszenia zasady równości podmiotów podejmujących i prowadzących działalność gospodarczą, która to zasada chroniona jest przez art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. U. z 1997r. Nr 78, poz. 483 ze zm.) i art. 6 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2010r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.).