Wyrok NSA z dnia 26 września 2014 r., sygn. II FSK 2405/12

Zasadniczo jedynym sposobem wzruszenia domniemania prawnego z art. 3 ustawy o księgach wieczystych i hipotece jest powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym oparte na jej art. 10. Nie jest więc możliwe, aby organ podatkowy dla celów prowadzonego postępowania podatkowego dokonywał samodzielne ustalenia podważające domniemanie prawdziwości ksiąg wieczystych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia NSA (del.) Danuta Małysz (sprawozdawca), Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 26 września 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. sp. z o. o. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Gd 274/12 w sprawie ze skargi E. sp. z o. o. z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 21 grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od E. sp. z o. o. z siedzibą w K. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku kwotę 2 400 (słownie: dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 maja 2012r. w sprawie I SA/Gd 274/12 Wojewódzki Sąd Administracyjnym w Gdańsku oddalił skargę E. spółki z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011r.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przedstawił następujący stan sprawy:

Decyzją z dnia 21 grudnia 2011r. Samorządowe Kolegium Odwoławczego w Słupsku utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy P. z dnia 10 października 2011r. ustalającą TP E. spółce z o.o. z siedzibą w K. zobowiązanie w podatku od nieruchomości za rok 2011. W uzasadnieniu tej decyzji organ odwoławczy przywołał regulacje prawne zawarte w art.2 ust.1 pkt 1-3 oraz art.3 ust.1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2006r. Nr 121, poz.844 ze zm.), zwanej dalej "u.p.o.l.", i w tym kontekście stwierdził, że z zapisów księgi wieczystej wg stanu z dnia 16 września 2011r. w powiązaniu z dokumentem z dnia 14 grudnia 2010r. stanowiącym wyrys z mapy ewidencyjnej wynika, iż w obrębie S. użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowej nr 53/2 oraz właścicielem obiektów stanowiących odrębne nieruchomości jest TP E. spółka z o.o. Podkreślił, że organy podatkowe nie są uprawnione do zmiany treści księgi wieczystej, jak również do kwestionowania istniejących w niej zapisów na podstawie innych dokumentów, dopóki zatem zapis w księdze wieczystej nie zostanie zmieniony orzeczeniem sądu, organ podatkowy jest związany jej dotychczasową treścią. Organ zwrócił uwagę, że z akt sprawy wynika, iż zapisy w księdze wieczystej nie zostały zmienione, a także że stosownie do art.6 ust.2 ustawy z 24 marca 1920r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz.U. z 2004r. Nr 167, poz.1758 ze zm.) w razie nabycia nieruchomości wbrew przepisom ustawy o nieważności nabycia orzeka sąd. Takie orzeczenie ma charakter deklaratoryjny, trudno jednak przyjąć, że organ podatkowy jest władny w oparciu o art.120 ustawy Ordynacja podatkowa przesądzić o tym, iż nieważne jest nabycie nieruchomości przez cudzoziemca wbrew art.6 ust.1 powołanej ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców.