Wyrok NSA z dnia 8 maja 2014 r., sygn. II FSK 1421/12

O tym, czy sprzedaż nieruchomości jest działalnością gospodarczą, nie decyduje liczba transakcji, ale całokształt okoliczności i czynności, które podejmował podatnik od zakupu do sprzedaży lokalu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia del. WSA Tomasz Adamczyk, Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K.P. i P.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 21 marca 2012 r. sygn. akt I SA/Op 14/12 w sprawie ze skargi K.P. i P.P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 4 listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K.P. i P.P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę K.P. i P.P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2005 oraz odsetek od nieuregulowanych w terminie zaliczek.

Stan sprawy Sąd przedstawił w sposób następujący:

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w O. decyzją z dnia 8 lutego 2011 r. określił zobowiązanie skarżących w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2005 w wysokości 116.679 zł oraz odsetki od nieuregulowanych w terminie zaliczek na ten podatek za styczeń, kwiecień, maj i sierpień 2005 r. w wysokości 21.540 zł, ustalając, że skarżący uzyskał dochód z niezgłoszonej do opodatkowania pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami - po uwzględnieniu w kosztach uzyskania przychodów różnic pomiędzy remanentem początkowym a końcowym - w wysokości 310.140,86 zł. O prowadzeniu tej działalności świadczył fakt nabycia w roku podatkowym pięciu nieruchomości i odpłatnym zbyciu pięciu nieruchomości, przy czym również w kolejnych latach skarżący działalność tę kontynuował, w roku 2006 sprzedając jedną nieruchomość i nabywając cztery nieruchomości oraz w roku 2007 sprzedając jedną nieruchomość. Mimo deklarowania zamiaru wykorzystania przychodu ze zbycia nieruchomości na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, skarżący przychody te przeznaczał na nabycie kolejnych nieruchomości celem ich odsprzedaży z zyskiem. O prowadzeniu przez niego działalności gospodarczej w tym zakresie w sposób profesjonalny, ciągły i zorganizowany świadczy także sposób nabywania nieruchomości - na licytacjach komorniczych, przygotowywanie nabytych nieruchomości do sprzedaży przez przeprowadzenie podziału niektórych z nich i dokonywanie ulepszeń, a także zamieszczanie ogłoszeń o sprzedaży na stronie internetowej przedsiębiorstwa obrotu nieruchomościami, którego był współudziałowcem i członkiem zarządu. Odmówiono przeprowadzenia dowodu z zeznań świadków - brata skarżącego oraz jego żony - uznając, że ze względu na powiązania rodzinne i kapitałowe zeznania te mogą być nieobiektywne. Ponieważ skarżący prowadził również zgłoszoną do opodatkowania jednoosobową działalność gospodarczą, prowadzone przez niego księgi podatkowe uznano za nierzetelne po stronie przychodów, na podstawie art. 23 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: O.p.) odstępując od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, gdyż pozostałe dane z ksiąg, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania, pozwoliły na określenie podstawy opodatkowania.