Wyrok NSA z dnia 12 maja 2014 r., sygn. II FSK 1865/13

Podatnik powinien być przed upływem terminu przedawnienia poinformowany na piśmie o wszczęciu postępowania o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, o związku tego postępowania z niewykonaniem zobowiązania podatkowego, skutku dla postępowania podatkowego w postaci zawieszenia biegu terminu przedawnienia oraz dacie, z jaką skutek ten nastąpił.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA Jerzy Rypina, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 30 kwietnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. Sp. z o. o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 listopada 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 2295/12 w sprawie ze skargi Z. Sp. z o. o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2003 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie na rzecz Z. Sp. z o.o. w W. kwotę 25246 (słownie: dwadzieścia pięć tysięcy dwieście czterdzieści sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 29 listopada 2012 r., III SA/Wa 2295/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę Z. Sp. z o. o. z siedzibą w W. (dalej: "Spółka") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 23 maja 2011 r., nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2003 r.

Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym, przyjętym przez Sąd pierwszej instancji, stanie faktycznym:

W okresie od 28 października 2004 r. do 29 czerwca 2006 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w O. przeprowadził w firmie "Z." Sp. z o.o. z siedzibą w O. (w okresie objętym kontrolą siedziba Spółki mieściła się w C., obecnie - w W.) kontrolę skarbową, m. in. w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób prawnych za okres od 1 kwietnia 2003 r. do 31 grudnia 2003 r. Postępowanie kontrolne zakończone zostało decyzją Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. z dnia 31 maja 2007 r., którą określono Spółce zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2003 w wysokości 3.280.439 zł, podczas gdy Spółka w zeznaniu rocznym CIT-8 zadeklarowała podatek w kwocie 1.228.291 zł. Zwiększenie kwoty należnego podatku wynikało z wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę z tytułu zakupu usług remontowo - budowlano - montażowych oraz wydatków poniesionych na budowę domu jednorodzinnego, a także korekty przychodów i kosztów ich uzyskania w związku z przeprowadzonymi operacjami obrotu wierzytelnościami. W wyniku rozpatrzenia odwołania strony od powyższej decyzji, Dyrektor Izby Skarbowej w O. decyzją z dnia 25 sierpnia 2008 r. uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia uznając, że załatwienie przedmiotowej sprawy wymaga uprzedniego uzupełnienia materiału dowodowego w znacznej części. Po uzupełnieniu materiału dowodowego w zakresie i w sposób wskazany w decyzji organu odwoławczego, organ pierwszej instancji decyzją z dnia 17 czerwca 2010 r. określił Spółce zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2003 r. w wys. 5.177.372 zł i odsetki za zwłokę od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek dochodowym od osób prawnych za kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad i grudzień, wyliczone na dzień 31 marca 2004 r. w wysokości 271.127 zł. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ szczegółowo wskazał, jakich korekt w rozliczeniu podatkowym dokonał, jakie prace zostały faktycznie wykonane na rzecz finalnych odbiorców robót oraz uzasadnił swoje stanowisko o wykorzystaniu zakupionych artykułów w innym celu niż prowadzona działalność gospodarcza. Na podstawie powyższych ustaleń Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej stwierdził, iż niektóre wydatki nie zostały poniesione w celu uzyskania przychodu, a zatem zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), powoływanej dalej jako "u.p.d.o.p.", nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu. W zakresie obrotu wierzytelnościami organ stwierdził, że głównym odbiorcą usług świadczonych w 2003 r. przez Spółkę "Z." były Zakłady "Z." Sp. z o.o. Spółka otrzymywała płatności zarówno w formie pieniężnej, jak i niepieniężnej (obrót wierzytelnościami, rozliczenia towarowe). W związku z dokonanym obrotem wierzytelnościami Spółka poniosła koszty, które uznała za koszty uzyskania przychodów za 2003 r. Mając na uwadze powyższe organ pierwszej instancji stwierdził, że wierzytelność Spółki względem Zakładów "Z." oraz firmy G. Sp. z o.o. powstały wskutek wykonanych na ich rzecz usług oraz wystawionych z tego tytułu faktur, zaś przychody należne z tego tytułu zostały przez stronę zakwalifikowane zgodnie z art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. Należności zostały uregulowane i nie doszło do przeniesienia wierzytelności.