Wyrok NSA z dnia 28 marca 2014 r., sygn. II FSK 950/12

Organy podatkowe nie mogą dokonywać samodzielnych ustaleń co do klasyfikacji budynku i wiążąca dla organów podatkowych jest klasyfikacja gruntów wynikająca z ewidencji na podstawie art. 21 ust. 1 p.g.k.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Bogusław Woźniak, Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B.O. i K.O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 3 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Sz 19/12 w sprawie ze skargi B.O. i K.O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia 10 listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B.O. i K.O. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie kwotę 450 (słownie: czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 3 lutego 2012 r. o sygn. akt I SA/Sz 19/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę B. O. i K. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 10 listopada 2011 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości.

1.2. W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że decyzją z dnia 27 lipca 2011 r. Prezydent Miasta S. ustalił Skarżącym zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za rok 2011 r. Podstawę opodatkowania stanowiły: budynek mieszkalny o pow. 157,40 m2, "budynki pozostałe - garaż" o pow. 221,75 m2, "grunty pozostałe" o pow. 2.066 m2 oraz piwnice o pow. 43,20 m2. Wymienione przedmioty opodatkowania zostały wykazane w złożonym przez Skarżących w dniu 2 listopada 2001 r. wykazie nieruchomości, z tym, że garaż został wpisany w rubryce "budynki mieszkalne", a w uwagach dopisano: "scalone z budynkiem mieszkalnym". W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy wskazał, że w przedmiotowej sprawie ustalił odmienny stan faktyczny niż zgłoszony przez Skarżących w wykazie nieruchomości i ustalając zobowiązanie podatkowe zakwalifikował garaż jako "budynek pozostały". Od tej decyzji Skarżący złożyli odwołanie, w którym podnieśli, że organ podatkowy I instancji wydał decyzję w zakresie dotyczącym zabudowy nieruchomości na podstawie błędnego zapisu zamieszczonego w ewidencji gruntów i budynków, który jest niezgodny z istniejącym stanem faktycznym. Podali, że błędy w ewidencji gruntów i budynków dotyczą ilości budynków, opisu zabudowy oraz powierzchni zabudowy. Wskazali też, że na nieruchomości znajduje się wybudowany przed ok. 100 lat obiekt budowlany, będący zabudową typu zagrodowego (dawne gospodarstwo rolne), stanowiący scalony jeden obiekt budowlany składający się z część mieszkalnej i części gospodarczej. W ocenie podatników w ewidencji gruntów i budynków samowolnie zapisano fikcyjne dwa budynki.