Wyrok NSA z dnia 19 lutego 2014 r., sygn. II FSK 660/12

Jeżeli w czasie kontroli podatkowej przed organem podatkowym nastąpiło powołanie się podatnika na niezgłoszone umowy pożyczki, to zastosowanie ma stawka podatku określona w art. 7 ust. 5 pkt 1 u.p.c.c.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak (sprawozdawca), Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 grudnia 2011 r., sygn. akt III SA/Po 613/11 w sprawie ze skargi J. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu kwotę 900 (słownie: dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14 grudnia 2011 r., sygn. akt III SA/Po 613/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (dalej: "WSA"), oddalił skargę J. W. (dalej również: "skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (dalej: Dyrektor IS) z dnia 6 czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych. Podstawą prawną powyższego orzeczenia Sądu I instancji był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm., określanej dalej, jako "p.p.s.a").

Z ustaleń stanu faktycznego podanego w zaskarżonym wyżej przywołanym wyroku wynika, że decyzją z dnia 14 stycznia 2011 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w G., określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 8.000 zł od umowy pożyczki zawartej z J. M.

W uzasadnieniu decyzji organ podał, że w toku prowadzonego postępowania kontrolnego w zakresie zasadności zwrotu podatku od towarów i usług za maj 2010 r. ustalono, iż strona prowadziła w tym okresie inwestycję polegająca na wykonaniu robót drogowych w prowadzonym gospodarstwie rolnym. W dniu 23 kwietnia 2010 r. zawarto umowę na powyższe roboty z P[...] Sp. z o. o., udokumentowaną fakturą VAT z 17 maja 2010 r. Ustalono ponadto, że należność z tytułu powyższej faktury strona uregulowała w dniu 17 maja 2010 r. ze środków zgromadzonych na rachunku bankowym. W oświadczeniu z dnia 1 lipca 2010 r. podatnik wskazał, że realizacja inwestycji została sfinansowana ze środków własnych (295.619,56 zł), a pozostała część została pożyczona od osób fizycznych, w tym od J. M. (40.000 zł). W dniu 5 lipca 2010 r. skarżący złożył deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych (od umowy pożyczki z dnia 12 maja 2010 r.), określając należny podatek na kwotę 800 zł. W dniu 27 października 2010 r. urzędnicy dokonujący przedmiotowej kontroli B. G. i P. T. złożyli Naczelnikowi Urzędu wyjaśnienia dotyczące przebiegu czynności kontrolnych, wobec czego organ I instancji postanowieniem z dnia 5 listopada 2010 r. odmówił dopuszczenia dowodów z przesłuchań tych świadków, wnioskowanych przez pełnomocnika strony. W dniu 7 grudnia 2010 r. przesłuchano natomiast stronę i żonę skarżącego - E. W. Skarżący zeznał, że na pytanie kontrolujących o "wpłaty własne" na wyciągu bankowym odpowiedział, że są to środki pieniężne pożyczone od znajomych. Na prośbę kontrolujących strona podpisała z dniem 1 lipca 2010 r. specjalne oświadczenie w tym zakresie (spisane przez jego żonę, o treści podanej przez osoby kontrolujących). Kontrolujący nie mieli prosić podatnika o przedstawienie umów w formie pisemnej. Z kolei pracownicy organu zeznali, że poprosili podatnika o umowy pisemne, ale ten stwierdził, iż miały one wyłącznie formę ustną. Z tego powodu poprosili go o spisanie konkretnych osób pożyczających i otrzymanych kwot, co zostało uczynione w piśmie z dnia 1 lipca. Organ I instancji podkreślił przy tym, że to podatnik sam podawał wszystkie niezbędne dane dotyczące poszczególnych umów, gdyż kontrolujący nie mieli w tej dacie żadnej wiedzy w tym zakresie. Oświadczenie złożone przez podatnika mogłoby zostać uznane jedynie za "niezobowiązujące informacje", ale tylko wtedy, gdyby wcześniej podatnik spełnił obowiązki wskazane w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. Nr 68 z 2007 r., poz. 450 ze zm., określanej dalej: "u.p.c.c.").