Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 14 grudnia 2011 r., sygn. III SA/Po 613/11

Dnia 14 grudnia 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Lorych-Olszanowska Sędziowie WSA Małgorzata Górecka WSA Beata Sokołowska (spr.) Protokolant: stażysta Anna Zys-Ruszkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 grudnia 2011 roku przy udziale sprawy ze skargi J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia ....r. nr w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych o d d a l a s k a r g ę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 14 stycznia 2011 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego, działając na podstawie art. 21 § 1 pkt. 1 i 3, art. 51 § 1, art. 53 § 1 i 4, art. 15 i art. 207 Ordynacji podatkowej, art. 1 ust. 1 pkt. 1 lit. b, art. 3 ust. 1 pkt. 1, art. 4 pkt. 7, art. 5 ust. 1, art. 6 ust. 1 pkt. 7 i art. 7 ust. 5 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. Nr 68 z 2007 r., poz. 450 ze zm.) określił J. zobowiązanie podatkowe w podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 8.000 zł od umowy pożyczki zawartej z J.

W uzasadnieniu decyzji organ podał, iż w toku prowadzonego postępowania kontrolnego w zakresie zasadności zwrotu podatku od towarów i usług za maj 2010 r. ustalono, iż strona prowadziła w tym okresie inwestycję polegająca na wykonaniu robót drogowych w prowadzonym gospodarstwie rolnym. W dniu 23 kwietnia 2010 r. zawarto umowę na powyższe roboty z Sp. z o. o., udokumentowaną fakturą VAT z 17 maja 2010 r. Ustalono ponadto, iż należność z tytułu powyższej faktury strona uregulowała w dniu 17 maja 2010 r. ze środków zgromadzonych na rachunku bankowym. W oświadczeniu z dnia 1 lipca 2010 r. podatnik wskazał, iż realizacja inwestycji została sfinansowana ze środków własnych (295.619,56 zł), a pozostała część została pożyczona od osób fizycznych, w tym od J. (40.000 zł). W dniu 5 lipca 2010 r. J. złożył deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych (od umowy pożyczki z dnia 12 maja 2010 r.), określając należny podatek na kwotę 800 zł. W dniu 27 października 2010 r. urzędnicy dokonujący przedmiotowej kontroli B. i P. złożyli Naczelnikowi Urzędu wyjaśnienia dotyczące przebiegu czynności kontrolnych, wobec czego organ I instancji postanowieniem z dnia 5 listopada 2010 r. odmówił dopuszczenia dowodów z przesłuchań tych świadków, wnioskowanych przez pełnomocnika strony. W dniu 7 grudnia 2010 r. przesłuchano natomiast stronę i żonę. J. zeznał, iż na pytanie kontrolujących o "wpłaty własne" na wyciągu bankowym odpowiedział, że są to środki pieniężne pożyczone od znajomych. Na prośbę kontrolujących strona podpisała z dniem 1 lipca 2010 r. specjalne oświadczenie w tym zakresie (spisane przez jego żonę, o treści podanej przez osoby kontrolujących). Kontrolujący nie mieli prosić podatnika o przedstawienie umów w formie pisemnej. Z kolei pracownicy organu zeznali, iż poprosili podatnika o umowy pisemne, ale ten stwierdził, iż miały one wyłącznie formę ustną. Z tego powodu poprosili go o spisanie konkretnych osób pożyczających i otrzymanych kwot, co zostało uczynione w piśmie z dnia 1 lipca. Organ I instancji podkreślił przy tym, iż to podatnik sam podawał wszystkie niezbędne dane dotyczące poszczególnych umów, gdyż kontrolujący nie mieli w tej dacie żadnej wiedzy w tym zakresie. Oświadczenie złożone przez podatnika mogłoby zostać uznane jedynie za "niezobowiązujące informacje", ale tylko wtedy, gdyby wcześniej podatnik spełnił obowiązki wskazane w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.