Wyrok NSA z dnia 10 grudnia 2013 r., sygn. II OSK 1713/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Elżbieta Kremer (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia del. NSA Janusz Furmanek Protokolant asystent sędziego Iwona Rzucidło - Grochowska po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy D. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 30 marca 2012 r. sygn. akt II SA/Lu 1003/11 w sprawie ze skargi Gminy D. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy odroczenia terminu płatności opłaty podwyższonej za składowanie odpadów oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 30 marca 2012 r., sygn. akt II SA/Lu 1003/11 oddalił skargę Gminy [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia [...] listopada 2011 r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Marszałka Województwa Lubelskiego na podstawie art. 316, art. 317 oraz art. 318 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 ze zm., zwanej dalej p.o.ś.) odmawiającą odroczenia terminu płatności opłaty podwyższonej za składowanie odpadów na składowisku odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne w miejscowości [...], gmina [...] w wysokości [...] zł w drugim półroczu 2010 r.

Wyrok zapadł na tle następujących okoliczności sprawy:

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy wskazał, iż w dniu [...] sierpnia 2011 r. do organu pierwszej instancji wpłynął wniosek Gminy [...] o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o odroczenie terminu płatności opłaty podwyższonej w tej sprawie. Następnie organ przywołał treść art. 317 p.o.ś., określającego przesłanki odroczenia terminu płatności opłaty za korzystanie ze środowiska, w tym opłaty podwyższonej. Kolegium wskazało, iż w art. 318 ust. 1 p.o.ś. określono podstawowy formalny wymóg zastosowania odroczenia terminu płatności opłaty albo kary, którym jest złożenie wniosku do właściwego organu przed upływem terminu, w którym powinny być one uiszczone. Kolegium stwierdziło, że termin z art. 318 ust. 1 p.o.ś. jest terminem materialnoprawnym, a więc nie podlega przywróceniu. Organ zwrócił przy tym uwagę na to, iż nawet przyjmując pogląd przeciwny, czyli opowiadając się za procesowym charakterem tego terminu, ewentualny wniosek Gminy [...] o przywrócenie uchybionego terminu nie mógłby odnieść zamierzonego skutku, gdyż byłby on złożony po terminie. Dalej Kolegium podniosło, iż w kwestii rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o odroczenie przedmiotowej opłaty należy mieć na uwadze unormowanie o charakterze lex specialis odnośnie do unormowań ogólnych zawartych w przepisach prawa procesowego i k.p.a., które stanowiły podstawę rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji. Przepis art. 318 ust. 6 p.o.ś. przewiduje, jako skutek niespełnienia warunków odroczenia, odmowę odroczenia terminu płatności opłaty w drodze decyzji właściwego organu, a warunki odroczenia określają powołane wyżej art. 318 ust. 1, 3 i 4 p.o.ś. W związku z powyższym Kolegium zaakcentowało, iż zachowanie terminu do złożenia wniosku o odroczenie terminu płatności opłaty lub kary, o którym mowa w art. 318 ust. 1 p.o.ś., jest warunkiem skutecznego złożenia wniosku i materialnoprawnym warunkiem odroczenia płatności. Wniosek ten powinien być złożony do właściwego organu przed upływem terminu, w którym opłata lub kara powinna być uiszczona, zaś niezachowanie tego terminu skutkuje, w myśl art. 318 ust. 6 p.o.ś., odmową odroczenia terminu płatności opłaty za korzystanie ze środowiska, w tym opłaty podwyższonej, zgodnie z art. 293 ust. 1 p.o.ś. Decyzja o odmowie odroczenia terminu płatności przedmiotowej opłaty jest decyzją związaną.