Wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2013 r., sygn. I OSK 10/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bożena Popowska Sędziowie: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Protokolant st. inspektor sądowy Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 października 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 392/12 w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy dopuszczenia do kolokwium habilitacyjnego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 4 października 2012 r., I SA/Wa 392/12 oddalił skargę J. P. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy dopuszczenia do kolokwium habilitacyjnego. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że istota sprawy w niniejszym postępowaniu sprowadzała się do oceny, czy organ wydając skarżoną decyzję poruszał się w granicach oznaczonych granicami prawa. W pierwszej kolejności należało więc ustalić to, w odniesieniu do jakiego aktu prawnego należało badać poprawność działania organu. Generalne zasady działania w przedmiocie postępowań dotyczących nadania stopnia doktora habilitowanego określa ustawa z 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595 ze zm.). W art. 29 ust. 1 tej ustawy znajduje się zaś odesłanie do odpowiedniego stosowania przepisów k.p.a. w postępowaniu dotyczącym nadania stopnia doktora i doktora habilitowanego albo tytułu profesora. Zaś szczegółową regulację trybu postępowania organu, od którego pochodzi skarżona decyzja, zawiera Statut Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, uchwalony na podstawie art. 35 ust. 5 ustawy o stopniach naukowych (...). Statut ten ma charakter normatywny i mimo, że nie należy do źródeł prawa powszechnie obowiązującego w myśl art. 87 ust. 1 Konstytucji RP, to jego stosowanie jest dopuszczalne w odniesieniu do Centralnej Komisji i jednostek organizacyjnych jej podległych. Postanowienia tego Statutu mają bowiem charakter przepisów wykonawczych o charakterze wewnętrznym, o jakich mowa w art. 93 Konstytucji RP (patrz wyrok NSA z 9 marca 2010 r., I OSK 1384/09).