Wyrok NSA z dnia 11 kwietnia 2013 r., sygn. I GSK 1072/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Gronowski Sędzia NSA Cezary Pryca (spr.) Sędzia NSA Janusz Zajda Protokolant Anna Wojtowicz - Hess po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej K.J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 21 marca 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2205/10 w sprawie ze skargi K.J. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

fUZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 21 marca 2011 r. (III SA/Wa 2205/10) oddalił skargę K. J. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] lipca 2010 r. (nr [...]) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w zakresie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym oraz podatku od towarów i usług.

Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia:

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2007 r. Naczelnik Urzędu Celnego w W. stwierdził powstanie długu celnego od nielegalnego wprowadzenia samochodu marki B. na polski obszar celny oraz określił skarżącej zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług i w podatku akcyzowym, uznając skarżącą dłużnikiem celnym i podatnikiem podatków importowych. W związku z nieuzupełnieniem braków formalnych odwołania, decyzja Naczelnika Urzędu Celnego w W. stała się ostateczna.

Wnioskiem z dnia [...] września 2008 r. skarżąca wystąpiła o stwierdzenie nieważności opisanej decyzji z powodu rażącego naruszenia prawa. Wskazanej decyzji zarzuciła naruszenie art. 122 Ordynacji podatkowej poprzez jego niezastosowanie, w wyniku czego ustalono błędny stan faktyczny polegający na pomyłce w dacie produkcji samochodu o dwa lata, co wpłynęło niewątpliwie na wysokość danin publicznych. Ponadto zarzuciła naruszenie art. 60 § 1, art. 62 § 2, art. 66 i art. 84 Kodeksu celnego poprzez niewłaściwe zastosowanie, w wyniku czego w sposób całkowicie dowolny zastosowano względem samochodu osobowego oraz importera procedurę dopuszczenia do obrotu tego samochodu, wobec braku jakichkolwiek przesłanek do zastosowania tej procedury. Skarżąca podniosła, że fakt nielegalnego wprowadzenia przez nią samochodu osobowego na polski obszar celny nie został potwierdzony w postępowaniu karnym, jakie toczyło się równolegle i zostało umorzone. Skarżąca argumentowała też, że “ w przedmiotowej sprawie doszło do całkowicie dowolnego zastosowania procedur celnych".